Σάββατο 12 Μαρτίου 2011

Μνημόνιο για πάντα από τις Βρυξέλλες


Τεράστια προσπάθεια παραπληροφόρησης ξεκίνησαν τα κυβερνητικά παπαγαλάκια για να πείσουν ότι το «Σύμφωνο για το Ευρώ» και οι ρυθμίσεις για το ελληνικό κρατικό χρέος, που αποφασίστηκαν στην προχθεσινή σύνοδο της ευρωζώνης, είναι προς όφελος του λαού. Κι όμως, η περιβόητη επιμήκυνση του δανείου είναι καταγραφή της αποτυχίας του Μνημονίου και αναγκαία συνθήκη για να πάρουν οι «δανειστές» (τοκογλύφοι - τραπεζίτες) τα λεφτά «τους» πίσω, δηλαδή τα δικά μας λεφτά. Όσο για τη μείωση του επιτοκίου, αυτή θα αναιρεθεί σε λίγους μήνες, αφού το επιτόκιο είναι κυμαινόμενο και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα αυξήσει τα επιτόκια χορηγήσεων.

 Όσα έδωσε η κυβέρνηση - «δώστα όλα» στο κεφάλαιο είναι πραγματικά τραγικά. Θα οδηγήσουν σε ευρω-φτώχεια, σε ένα ακόμα χειρότερο Μνημόνιο αέναης διάρκειας, χωρίς ελπίδα.
Κατ’ αρχήν, επιβεβαιώθηκε η υποχρέωση να εκποιηθεί δημόσια περιουσία για να συγκεντρωθούν 50 δισ. ευρώ μέχρι το 2015. Θα ξεπουληθούν κοψοτιμής όλες οι ΔΕΚΟ, ανεβάζοντας το κόστος ζωής σημαντικά. Αλλά αυτές δεν φτάνουν: H μετοχική αξία του κρατικού κομματιού όλων των εισηγμένων ΔΕΚΟ στο χρηματιστήριο είναι 6,5 δισεκατομμύρια. Λείπουν 43 δισ. και κάτι ψιλά... Καταλαβαίνετε τι ξεπούλημα δημόσιας γης θα γίνει...
Δεύτερο, υπάρχει σαφής κατεύθυνση να ορισθεί με νομικό δεσμευτικό τρόπο (συνταγματική αναθεώρηση ή νόμος - πλαίσιο) η υποχρέωση διατήρησης του ελλείμματος σε μηδενικά σχεδόν επίπεδα. Ο ζουρλομανδύας της Μέρκελ, του Μάαστριχτ και του νεοφιλελευθερισμού γίνεται πια στραγγαλιστικός για κάθε κοινωνικό δικαίωμα.
Τρίτο, τίθεται σαφής στόχος να μειωθούν οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων, έτσι ώστε να πιέζουν σε ακόμα πιο χαμηλά επίπεδα και τις αμοιβές του ιδιωτικού τομέα. Όσο για τις τελευταίες, μπαίνει επιτακτικά ο στόχος να σπάσει όχι μόνο οποιαδήποτε σύνδεσή τους με τον πληθωρισμό (άρα θα φτωχύνουν ακόμη περισσότερο οι εργαζόμενοι), αλλά και να υπονομευθούν οι συλλογικές διαπραγματεύσεις για τις συμβάσεις.
Τέλος, κάθε κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη κάθε χρόνο να καταθέτει σχέδιο τήρησης του «Συμφώνου για το Ευρώ», άρα η πολιτική μπαίνει στον αυτόματο πιλότο των Βρυξελλών, της ΕΕ, των τραπεζών και του κεφαλαίου. Το κοινωνικό ολοκαύτωμα πρέπει να εγκριθεί στην επόμενη σύνοδο, στις 24-25 Μάρτη. Θα στείλουν οι εργαζόμενοι σε όλη τη χώρα μήνυμα ανυπακοής και ανατροπής.
http://www.prin.gr/2011/03/1303.html

Κυριακή 6 Μαρτίου 2011

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΛΟΓΙΣΤΙΚΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ (ΕΛΕ) ΓΙΑ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΜΗ ΝΟΜΙΜΟΥ ΚΑΙ ΕΠΑΧΘΟΥΣ ΧΡΕΟΥΣ!

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΛΟΓΙΣΤΙΚΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ (ΕΛΕ) ΓΙΑ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΜΗ ΝΟΜΙΜΟΥ ΚΑΙ ΕΠΑΧΘΟΥΣ ΧΡΕΟΥΣ!

E-mail Εκτύπωση PDF

ΑΠΛΕΤΟ ΦΩΣ ΣΤΗΝ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ, ΣΥΝΘΕΣΗ ΚΑΙ ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΡΕΟΥΣ!
Ο ΛΑΟΣ ΔΕΝ ΟΦΕΙΛΕΙ ΤΙΠΟΤΑ!
Παρουσιάστηκε την Πέμπτη 3 Μαρτίου, σε συνέντευξη Τύπου που δόθηκε στην ΕΣΗΕΑ η Πρωτοβουλία για τη συγκρότηση Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου (ΕΛΕ) του δημόσιου χρέους της χώρας, βασική εργασία της οποίας θα είναι το δημόσιο χρέος και η εξακρίβωση των αιτιών του, οι όροι με τους οποίους έχει συναφθεί, καθώς και η χρήση των δανείων. Παράλληλα, η ΕΛΕ έρχεται να καλύψει το δημοκρατικό έλλειμμα που υπάρχει, καθώς οι λαοί που καλούνται να φέρουν σε πέρας το κόστος των προγραμμάτων της Ε.Ε., έχουν πλήρη έλλειψη ενημέρωσης, ενώ φιλοδοξεί να λειτουργήσει ως πρότυπο και για άλλες χώρες της ευρωζώνης
Μέλη της Πρωτοβουλιάς έδωσαν στη δημοσιότητα την έκκλησή της (βλ. παρακάτω το κείμενο) , την οποία υπογράφουν πάνω από 200 προσωπικότητες από την Ελλάδα και το εξωτερικό.
Απο τις προσωπικότητες από το εξωτερικό που υπογράφουν την εκκληση αναφέρουμε ενδεικτικά τους:
- N. Chomsky, καθηγητής MIT
- S. Amin, Οικονομολόγος
- T. Ali, συγγραφέας, εκδότης του New Left Review
- J. Batou, Καθηγητής διεθνούς σύγχρονης Ιστορίας, Λοζάνη
- T. Benn, πρ. Βουλευτής Εργατικού Κόμματος Αγγλία
- G. Dymski, Οικονομολόγος, Παν/μιο Kαλιφόρνια
- J. Sapir, Καθηγητής στο Οικονομικό Παν/μιο της Μόσχας
- S. Zizek, καθηγητής, Κοινωνιολόγος
- J. Machado, Καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας και Μακρο-οικονομικών, Βραζιλία
- M. Harnecker, Πολιτική Επιστήμονας, Κοινωνιολόγος
- G. Irvin, Οικονομολόγος
Από την Ελλάδα Βουλευτές, πολιτικοί, συνδικαλιστές, αγωνιστές του εργατικού κινήματος, οικονομολόγοι, συνταγματολόγοι, νομικοί, άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών, δήμαρχοι, δημοσιογράφοι, αγωνιστές των κινημάτων ενάντια στην ακρίβεια, του κινήματος των διοδίων, εκπρόσωποι επιτροπών γειτονιάς, αγωνιστές του αγροτικού κινήματος ζητούν να έλθουν στο φως οι όροι υπό τους οποίους έχουν συναφθεί τα δάνεια που εξαναγκάζεται να επωμιστεί η μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία, με επαχθή αντικοινωνικά και αντεργατικά μέτρα, μέσω των αλλεπάλληλων Μνημονίων που υπογράφει η κυβέρνηση με την Ε.Ε. και το ΔΝΤ
(Δείτε την πλήρη λίστα των υπογραφών στο τέλος του ρεπορτάζ)

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΥΠΟΥ: "ΒΑΣΙΚΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ Ο ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΛΑΪΚΟΣ ΤΗΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ"
Ειδικότερα, για το χαρακτήρα και τους στόχους της Πρωτοβουλίας τοποθετήθηκαν στη Συνέντευξη  οι :
Σοφία Σακοράφα (ανεξάρτητη βουλευτής),
Κώστας Λαπαβίτσας (καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας),
Παναγιώτης Λαφαζάνης (Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος ΣΥΡΙΖΑ),
Σπύρος Παπασπύρος (πρόεδρος ΑΔΕΔΥ),
Γιώργος Κατρούγκαλος (καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου),
Νάντια Βαλαβάνη (συγγραφέας),
Διονύσης Τσακνής (μουσικοσυνθέτης).
και Μανώλης Γλέζος 
Συντόνισε ο Λεωνίδας Βατικιώτης.
 
Στην κατάμεστη από κόσμο αίθουσα της ΕΣΗΕΑ οι “πρωτεργάτες” για τη συγκρότηση της Επιτροπής, στάθηκαν στη σημασία που έχει για τη χώρα και το μέλλον της η σύστασή της.
Επίσης τόνισαν ότι θα είναι ανεξάρτητη από τη Βουλή, τα κόμματα και τους κρατικούς μηχανισμούς, ενώ ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της θα είναι ο δημοκρατικός και λαϊκός της χαρακτήρας.
Παράλληλα ζήτησαν να της παραχωρηθεί το δικαίωμα να έχει πλήρη πρόσβαση στις συμβάσεις του δημοσίου χρέους τις 4 τελευταίες δεκαετίες, συμπεριλαμβανομένων των εκδόσεων ομολόγων, αλλά και διμερούς, πολυμερούς ή άλλης μορφής χρέους και κρατικών υποχρεώσεων. Στην πορεία των εργασιών και ανάλογα με τα αποτελέσματα η ΕΛΕ θα διαμορφώσει τις προτάσεις εκείνες ώστε να συνδράμει την Ελλάδα να λάβει όλα τα απαραίτητα μέτρα για να αντιμετωπίσει το βάρος του χρέους.
Σχετικά με το ζήτημα της στάσης πληρωμών, τα μέλη της Πρωτοβουλίας υπογράμμισαν ότι ο στόχος τους είναι η μελέτη σύνθεσης του χρέους και αυτό πέρα από τις ειδικότερες απόψεις που υπάρχουν σήμερα για την αντιμετώπισή του. Όσο προχωράει -και θα προχωρήσει γοργά η Επιτροπή- τόσο θα αποσαφηνίζονται αλλά και θα συζητούνται αποτελεσματικότερα τέτοια θέματα όπως η ανάγκη στάσης πληρωμών.

“Η ΕΛΕ θα συγκροτηθεί έτσι κι αλλιώς”

Η ανεξάρτητη βουλευτής Σ. Σακοράφα, υπογράμμισε ότι “είναι απόλυτα δημοκρατικό δικαίωμα του ελληνικού λαού να μάθει πως φτάσαμε ως εδώ”, ενώ πρόσθεσε ότι “δεν έχουμε αυταπάτες ότι η κυβέρνηση θα τη δεχθεί”. Παράλληλα σημείωσε ότι “η ΕΛΕ δεν έχει ημερομηνία λήξεως, αλλά είναι συνεχής και αδιαπραγμάτευτη”.
Ο Κ. Λαπαβίτσας, αναφέρθηκε στο περιεχόμενο και τους στόχους της Επιτροπής, ενώ υπογράμμισε για τον χαρακτήρα της ότι “θα είναι κινηματική διαδικασία, διαφορετική από τις επιτροπές της Βουλής, ανεξάρτητη από κόμματα, κρατικούς μηχανισμούς και Βουλή”.
 Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Π. Λαφαζάνης, στάθηκε στη σημασία του εγχειρήματος και τόνισε ότι “η πρωτοβουλία αυτή αποτελεί μια ιστορική στιγμή που μπορεί να ταράξει τα νερά και να ανοίξει νέους δρόμους”. Ταυτόχρονα επισήμανε ότι “η ΕΛΕ θα συγκροτηθεί έτσι κι αλλιώς”, καθώς όπως πρόσθεσε, “δεν εξαρτάται απ' την εκχώρηση θεσμικών αρμοδιοτήτων”. Ταυτόχρονα σημείωσε τις δημοκρατικές και κινηματικές διαδικασίες της Επιτροπής και συμπλήρωσε ότι “μπορεί να διαμορφώσει νέα δεδομένα για τη χώρα”.
Τον λόγο να πάρει, κάλεσαν οι ομιλητές, τον Μ. Γλέζο, ο οποίος τόνισε ότι “αν δεν θέλουμε τον ευνουχισμό του λαϊκού κινήματος, τότε είναι αναγκαία η μεταλλαξή της λαϊκής οργής σε τέτοιες πολιτικές κατευθύνσεις”. Παράλληλα κατέθεσε την πρόταση το χρέος να αποτελέσει βασικό θέμα σε ημερίδες των οικονομικών πανεπιστημίων της χώρας και κεντρικό ζήτημα στα συνδικάτα, τους δήμους κ.λπ..

''Ιστορικός ο χαρακτήρας της Επιτροπής''
Ο Σπ. Παπασπύρος, πρόεδρος της ΑΔΕΔΥ, είπε ότι “η πρωτοβουλία παίρνει ένα υψηλό, ιστορικό και κοινωνικό χαρακτήρα” και πως “αποτελεί μια ευρύτερη πρωτοβουλία ως δύναμη λύσης και εξόδου από την κρίση”. Επίσης ανέφερε πως “πρέπει να αντιμετωπίσει την υπόθεση χρέους σε εθνικό επίπεδο, αλλά έχει ευρύτερο ευρωπαϊκό και διεθνή χαρακτήρα”.

Ο Γ. Κατρούγκαλος, καθηγητής συνταγματικού δικαίου, σημείωσε τι προβλέπει το διεθνές δίκαιο σε περίπτωση που ένα κράτος αδυνατεί να εκπληρώσει τα χρέη του απέναντι στους δανειστές, ενώ την ίδια στιγμή πρέπει να διαθέσει τα απαραίτητα κονδύλια για κοινωνικές δαπάνες. Στην περίπτωση αυτή, είπε, ότι το κράτος έχει τη νόμιμη δυνατότητα να προχωρήσει σε στάση πληρωμών απέναντι στους δανειστές του.
Η συγγραφέας Ν. Βαλαβάνη, στάθηκε στη σημασία της γνώσης που όπως είπε “μπορεί να αποκτήσει εκρηκτική δυναμική”, ενώ ο μουσικοσυνθέτης Δ. Τσακνής, είπε ότι “η πρόταση της ΕΛΕ επαναφέρει τη μπάλα στο γήπεδο της πολιτικής”.
Τη συνέντευξη συντόνισε ο Λ. Βατικιώτης, ο οποίος ενημέρωσε πως η ΕΛΕ θα πραγματοποιήσει διεθνές συνέδριο τον Μάιο, εκδηλώσεις και αντίστοιχες επιτροπές στην υπόλοιπη χώρα.
Το “παρών” μεταξύ άλλων έδωσε ο Π. Κουρουμπλής, βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, ο Αλ. Φλαμπουράρης από τον ΣΥΝ, ο Ν. Παρασκευόπουλος από τους Οικολόγους Πρασίνους, εκπρόσωποι της πρωτοβουλίας Σπίθα, το Μέτωπο Α-Α, την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και την ΑΚΟΑ.

ΚΕΝΤΡΙΚΟΙ ΣΤΟΧΟΙ ΤΗΣ ΕΛΕ
Κεντρικός στόχος της ΕΛΕ είναι να εξακριβωθούν τα αίτια του δημόσιου χρέους, οι όροι με τους οποίους έχουν συναφθεί τα δάνεια και η χρήση τους . Βάσει των συμπερασμάτων που θα εξαχθούν, η ΕΛΕ θα κληθεί να διαμορφώσει προτάσεις για την αντιμετώπιση του χρέους, και του τμήματος εκείνου που θα αποδειχθεί παράνομο, μη νομιμοποιημένο ή απεχθές, και να διαπιστώσει ποιοι έχουν ευθύνες για τη σύναψη προβληματικών συμβάσεων χρέους.
Είναι γνωστό ότι η λειτουργία τέτοιων Επιτροπών σε άλλες χώρες κατέληξε στον εντοπισμό του λεγόμενου «απεχθούς» τμήματος του χρέους - στις πιο πρόσφατες περιπτώσεις, αυτό κυμάνθηκε από το μισό έως και τα τρία τέταρτα του συνολικού του ύψους -, στην άρνηση πληρωμής του και σε αντίστοιχο δραστικό «κούρεμα» μετά από διαπραγματεύσεις με τους δανειστές. Μέσω των ΕΛΕ ουσιαστικά δρομολογήθηκαν διαδικασίες για μια ριζική και ριζοσπαστική «αναδιάρθρωση» του χρέους με πρωτοβουλία όχι των δανειστών (ελεγχόμενη πτώχευση) αλλά των ίδιων των κυβερνήσεων των χωρών, επιτρέποντας σε χώρες που βρίσκονταν πεσμένες στα γόνατα να σηκωθούν όρθιες και στους εργαζόμενους τους να μπορούν ξανά να ελπίζουν και να αγωνίζονται για το μέλλον: Καθώς την πρωτοβουλία είχαν οι δανειοδοτημένοι, το «κούρεμα» δεν συνοδεύτηκε από μακρόχρονα προγράμματα λιτότητας.
O Ισημερινός (Εκουαδόρ) αρνήθηκε το 2008 την πληρωμή του «απεχθούς χρέους» (odious dept). Εθεσε το θέμα στον ΟΗΕ και αποφάσισε το «κούρεμα» του μεγαλύτερου μέρους ενώ το υπόλοιπο δέχτηκε να αποπληρωθεί με 10% των συναλλαγματικών εισπράξεων από εξαγωγές. Επίσης το 1953 η Γερμανία, με τη συμφωνία του Λονδίνου δέχτηκε να πληρώσει μόνο το 37,5% του χρέους της και η εξόφληση να γίνει επί ενός ποσοστού των εισπράξεων από εξαγωγές. Επίσης το 1936 η Ελλάδα αρνήθηκε επί Μεταξά (!!) την εξυπηρέτηση δανείου της βελγικής τράπεζας «Societe Commercial de Belgique» επικαλούμενη «τα συμφέροντα του ελληνικού λαού για τη διοίκηση, την οικονομική ζωή, την κατάσταση της υγείας και την εσωτερική και εξωτερική ασφάλεια της χώρας», σκεπτικό που αποδέχτηκε το «Διεθνές Δικαστήριο Διεθνούς Δικαίου» κά.!
Το ζητούμενο λοιπόν, πέραν του θεσμικού της ρόλου, είναι η Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου να αποκτήσει κινηματική δικτύωση μέσα στα κοινωνικά κινήματα (συνδικαλιστικές, επιστημονικές, κοινωνικές οργανώσεις) καθώς και σε κόμματα και οργανώσεις που ενστερνίζονται την ιδέα ουσιαστικού ελέγχου του χρέους και πρώτα απ' όλα της Αριστεράς. Για να τεκμηριωθεί, σην πλατύτερη δυνατή βάση, με ηθικά, νομικά και πολιτικά επιχειρήματα η ιδέα άρνησης πληρωμής του «επαχθούς/απεχθούς» χρέους, η μη αποδοχής του Μνημονίου και συνακόλουθων πολιτικών, η άρνηση υποθήκευσης μισθών και συντάξεων ως εγγύηση αποπληρωμής δημόσιου χρέους, άρνηση κατάργησης λαϊκής κυριαρχίας και η υποταγή του ελληνικού λαού στην «μπότα» του χρηματιστικού κεφαλαίου και των γαλλογερμανικών τραπεζιτών.
Από αυτήν την άποψη η ΕΛΕ, ως λαϊκοδημοκρατικός θεσμός, μπορεί να λειτουργήσει ως σημαντικός μοχλός ανατροπής των προπαγανδιστικών στερεότυπων κυβέρνησης και τρόϊκας, αποδόμησης του «μονόδρομου» των αλλεπάλληλων Μνημονίων, ενίσχυσης της αγωνιστικής παρέμβασης για εναλλακτική πολιτική προοδευτικής εξόδου από την κρίση, με συγκρότηση μιας ριζοσπαστικής-αριστερής κυβέρνησης που θα ανοίξει ελπιδοφόρους ορίζοντες στην ελληνική κοινωνία.

Υπογράψτε εδω για τη στήριξη της Πρωτοβουλίας για τη δημιουργία Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου επί του ελληνικού δημόσιου χρέους

Ακολουθεί η έκκληση της Πρωτοβουλίας:

ΕΚΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΛΟΓΙΣΤΙΚΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ
ΕΠΙ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΡΕΟΥΣ  

Οι υπογράφοντες πιστεύουμε ότι υπάρχει επιτακτική ανάγκη να δημιουργηθεί Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου (ΕΛΕ) η οποία θα εξετάσει το ελληνικό δημόσιο χρέος. Η τρέχουσα πολιτική της ΕΕ και του ΔΝΤ για την αντιμετώπιση του δημόσιου χρέους έχει επιφέρει μεγάλο κοινωνικό κόστος στην Ελλάδα. Κατά συνέπεια ο ελληνικός λαός έχει δημοκρατικό δικαίωμα να απαιτήσει πλήρη πληροφόρηση όσον αφορά το χρέος που είναι δημόσιο, ή εγγυημένο από το κράτος.
Ο σκοπός της ΕΛΕ θα είναι η εξακρίβωση των αιτίων του δημόσιου χρέους, των όρων με τους οποίους έχει συναφθεί, καθώς και της χρήσης των δανείων. Στη βάση των συμπερασμάτων της η ΕΛΕ θα διαμορφώσει κατάλληλες προτάσεις για την αντιμετώπιση του χρέους, συμπεριλαμβανομένου του χρέους που θα αποδειχθεί παράνομο, μη νομιμοποιημένο, ή απεχθές. Η επιδίωξη της ΕΛΕ θα είναι να συνδράμει την Ελλάδα ώστε να λάβει όλα τα απαραίτητα μέτρα για να αντιμετωπίσει το βάρος του χρέους. Η ΕΛΕ θα επιχειρήσει επίσης να διαπιστώσει ευθύνες για τις προβληματικές συμβάσεις χρέους.
Το δημόσιο και το ιδιωτικό χρέος βρίσκονται στην καρδιά της κρίσης της Ευρωζώνης. Η παγκόσμια κρίση που ξεκίνησε το 2007 πήρε τη μορφή κρίσης χρέους της περιφέρειας της Ευρωζώνης. Σύμφωνα με τον τελευταίο προϋπολογισμό, το ελληνικό δημόσιο χρέος αναμένεται να αυξηθεί από 299 δις ευρώ (ή 127% του ΑΕΠ) το 2009 σε 362 δις ευρώ (ή 159% του ΑΕΠ) το 2011. Η διόγκωση του δημόσιου χρέους επέτεινε τον κίνδυνο εθνικής χρεοκοπίας των περιφερειακών χωρών και αύξησε τις πιθανότητες τραπεζικής χρεοκοπίας στην Ευρώπη. Η ΕΕ, σε συμφωνία με εθνικές κυβερνήσεις, αντέδρασε υιοθετώντας προγράμματα διάσωσης που διευκολύνουν τον προσωρινό δανεισμό των κρατών της Ευρωζώνης και προστατεύουν τις τράπεζες. Αλλά τα μέτρα αυτά δεν κατάφεραν να καθησυχάσουν τις χρηματοπιστωτικές αγορές, με συνέπεια τα επιτόκια δανεισμού των περιφερειακών χωρών να συνεχίσουν να ανεβαίνουν. Επιπλέον, το αντίτιμο των προγραμμάτων ήταν η λιτότητα. Η Ελλάδα, η Ιρλανδία και άλλες χώρες αναγκάστηκαν να περικόψουν μισθούς και συντάξεις, να μειώσουν τις δημόσιες δαπάνες, να συρρικνώσουν τις παροχές πρόνοιας, να ιδιωτικοποιήσουν δημόσιες επιχειρήσεις και να απελευθερώσουν τις αγορές. Αναπόφευκτα θα υπάρξει και περαιτέρω κοινωνικό κόστος λόγω αύξησης της ανεργίας, χρεοκοπίας επιχειρήσεων και συρρίκνωσης της παραγωγής.
Η Ελλάδα βρέθηκε στο επίκεντρο των προγραμμάτων διάσωσης της ΕΕ, αλλά ο ελληνικός λαός έχει κρατηθεί στο σκοτάδι όσον αφορά τη σύνθεση και τους όρους του δημόσιου χρέους. Η έλλειψη ενημέρωσης συνιστά θεμελιώδη αποτυχία των δημοκρατικών διαδικασιών. Οι λαοί που καλούνται να φέρουν το κόστος των προγραμμάτων της ΕΕ έχουν δημοκρατικό δικαίωμα στην πλήρη πληροφόρηση.
Η ΕΛΕ μπορεί να συμβάλλει στην αναπλήρωση του δημοκρατικού αυτού ελλείμματος. Μπορεί επίσης να ενθαρρύνει τη συμμετοχή ευρύτερων κοινωνικών στρωμάτων στην ανάπτυξη κινημάτων για την αντιμετώπιση του δημόσιου χρέους. Η επιτροπή θα είναι διεθνής και θα αποτελείται από ορκωτούς λογιστές του χρέους και των δημόσιων οικονομικών, από νομικούς, οικονομολόγους, αντιπρόσωπους των εργατικών οργανώσεων και μέλη των οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών. Θα είναι ανεξάρτητη από τα πολιτικά κόμματα, αλλά δεν θα αποκλείει τη συμμετοχή πολιτικών, αρκεί να συμφωνούν με τους σκοπούς της. Η ΕΛΕ θα διασφαλίζει την ύπαρξη εξειδικευμένης γνώσης και θα εγγυάται τον δημοκρατικό έλεγχο καθώς και το υπόλογο όλων των εμπλεκομένων.
Για να επιτύχει το στόχο της η ΕΛΕ θα πρέπει να έχει πλήρη διαχρονική πρόσβαση στις συμβάσεις και εκδόσεις δημόσιου χρέους, συμπεριλαμβανομένων των εκδόσεων ομολόγων, αλλά και διμερούς, πολυμερούς, ή άλλης μορφής χρέους και κρατικών υποχρεώσεων. Θα πρέπει να έχει τις απαραίτητες αρμοδιότητες ώστε να θέτει στη διάθεσή της όλα τα έγγραφα που κρίνει απαραίτητα για να επιτελέσει το έργο της. Θα πρέπει επίσης να θεσμοθετηθούν πρόσφοροι τρόποι ώστε να μπορεί να καλεί προς εξέταση δημόσιους λειτουργούς, όπως και να ανοίγει, μετά από αιτιολογημένο αίτημά της και δικαστική συνδρομή, τραπεζικούς λογαριασμούς, ιδίως λογαριασμούς του δημοσίου σε ιδιωτικές τράπεζες και στην Τράπεζα της Ελλάδας. Θα πρέπει, τέλος, να διαθέτει επαρκές χρονικό διάστημα για να μελετήσει τις συμβάσεις και να εξαγάγει το πόρισμά της.
Η δημιουργία διεθνούς και ανεξάρτητης ΕΛΕ για το ελληνικό δημόσιο χρέος αποτελεί αναντίρρητη ανάγκη. Είναι επίσης δημοκρατική απαίτηση του ελληνικού λαού που σηκώνει το βάρος της κρίσης και θέλει να γνωρίζει τις αιτίες της. Από όλες τις απόψεις η ελληνική ΕΛΕ θα μπορούσε να λειτουργήσει ως πρότυπο και για άλλες χώρες της Ευρωζώνης.
Υπογράφουν, από Ελλάδα, οι:
1. Αγγελάκας Γιάννης, μουσικοσυνθέτης
2. Αγγελόπουλος Βένιος, πανεπιστημιακός
3. Αλαβάνος Αλέκος, πρώην μέλος Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου
4. Αλεβίζου Ελπίδα, μέλος κινημάτων πόλης, κίνημα Δεν πληρώνω
5. Αλιμπράντης Νικήτας, καθηγητής Πανεπιστημίου Στρασβούργου και ΔΠΘ
6.Ανδρεάδης Γιάγκος, πανεπιστημιακός
7. Αρέστης Γιώργος, μέλος κινήματος «Δεν πληρώνω στα διόδια»
8. Αστρινάκη Ράνια, πανεπιστημιακός
9.Βαλαβάνη Νάντια, συγγραφέας
10. Βαρδάνης Μιχάλης, αντιστράτηγος ε.α. , πρώην πρόεδρος Συλλόγου Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων Αντίστασης ‘67-’74 (ΣΦΕΑ)
11. Βασιλείου Δημήτρης, διδάκτωρ Οικονομικών Επιστημών
12. Βατικιώτης Λεωνίδας, οικονομολόγος, δημοσιογράφος
13. Βεργόπουλος Κώστας, οικονομολόγος, πανεπιστημιακός
14. Βιλιάρδος Βασίλης, οικονομολόγος
15. Γαβρίλης Γιώργος, μέλος διοίκησης ΓΣΕΕ
16. Γαλάνης Νίκος, μηχανικός
17. Γέρου Κάτια, ηθοποιός
18. Γεωργακάκη Ροδή, αντιδήμαρχος Ελληνικού – Αργυρούπολης
19. Γκανής Βάιος, πρόεδρος Διαδημοτικού Αγροτικού Συλλόγου Βόρειας Φθιώτιδας
20. Γκλέτσος Απόστολος, δήμαρχος Στυλίδας
21. Γκότσης Ηρακλής, δήμαρχος Νέας Ιωνίας
22. Γλέζος Μανόλης
23. Δεκλερής Μιχάλης, πρώην αντιπρόεδρος ΣτΕ
24. Δελαστίκ Γιώργος, δημοσιογράφος
25. Δημητρίου Αλίντα, σκηνοθέτης
26. Δημητρίου Σωτήρης, ανθρωπολόγος
27. Δούκα Μάρω, συγγραφέας
28. Δουράκης Γιώργος, επικ. Καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας.
29. Θανασέκος Γιάννης, πανεπιστημιακός
30. Θεοδωρόπουλος Γιώργος, συντονιστής επιτροπών Ακρίβεια Στοπ
31. Θεωνάς Γιάννης, πρώην γενικός γραμματέας ΓΣΕΕ
32. Ιωακείμογλου Ηλίας, οικονομολόγος,
33. Ιωάννου Γιάννης, συνθέτης
34. Καζάκος Άρης, καθηγητής Εργατικού Δικαίου
35. Κάμμερ Ρενέ, διευθύντρια χορογράφος του ΚΘΒΕ, διευθύντρια και πρώτη χορεύτρια Μπαλέτου Αθηνών, πρώην σολίστ της Όπερας της Βόννης
36. Καρακώστα Εύη, μηχανικός
37. Καλομοίρης Γρηγόρης, συνδικαλιστής, εκπαιδευτικός
38. Καμπιτάκης Κώστας, γεωπόνος, πρόεδρος ΓΕΩΤΕΕ Κρήτης
39. Καμπούρης Δημήτρης, πρόεδρος Πανελλήνιας Ένωσης Κτηνοτρόφων
40. Καπάταης Χρήστος, μηχανικός
41. Καρυστιάνη Ιωάννα, συγγραφέας
42. Κασιμάτης Γιώργος, ομότιμος καθηγητής Νομικής, ακαδημαϊκός
43. Κατζουράκης Κυριάκος, εικαστικός, πανεπιστημιακός
44. Κατρούγκαλος Γιώργος, καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου
45. Κατωμερής Γιάννης, σκηνοθέτης
46. Κιμπουρόπουλος Γιάννης, δημοσιογράφος
47. Κιτίδη Κατερίνα, δημοσιογράφος
48. Κοροβέσης Περικλής, πρώην βουλευτής
49. Κορτζίδης Χρίστος, δήμαρχος Ελληνικού – Αργυρούπολης
50. Κοσμάς Πέτρος, οικονομολόγος, πανεπιστημιακός
51. Κουζής Γιάννης, νομικός πανεπιστημιακός
52. Κούνεβα Κωνσταντίνα, συνδικαλίστρια
53. Κωνσταντακόπουλος Δημήτρης, δημοσιογράφος, συγγραφέας
54. Λαφαζάνης Παναγιώτης, βουλευτής
55. Λίτσης Μωυσής, δημοσιογράφος
56. Μαριάς Νότης, αναπληρωτής καθηγητής Θεσμών ΕΕ
57. Μαντάς Παναγιώτης, ιατρός
58. Μαρκέτος Σπύρος, επ. καθηγητής Ιστορίας Ιδεών, τμ. Πολ. Επιστημών ΑΠΘ
59. Μητραλιάς Γιώργος, ακτιβιστής
60. Μουζάλας Γιάννης, εκπρόσωπος των Γιατρών του Κόσμου
61. Μπαλασόπουλος Θεμιστοκλής, συνδικαλιστής, πρόεδρος ΠΟΕ – ΟΤΑ
62. Μπαλτάς Αριστείδης, πανεπιστημιακός
63. Μπιτσάκης Ευτύχης, πανεπιστημιακός
64. Νικολόπουλος Σταμάτης, πρόεδρος Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ενώσεων Συντακτών (ΠΟΕΣΥ)
65. Νταβανέλος Αντώνης, γενικός γραμματέας ΔΣ ΕΣΗΕΑ
66. Παναγιωτόπουλος Χρίστος, συνδικαλιστής
67. Παπαδημητρίου Μάνια, ηθοποιός
68. Παπακωνσταντίνου Πέτρος, δημοσιογράφος
69. Παπαπέτρος Γιώργος, οικονομολόγος
70. Παπασπύρου Σπύρος, συνδικαλιστής, πρόεδρος ΑΔΕΔΥ
71. Παρασκευόπουλος Γιάννης, οικονομολόγος
72. Πατρικίου Έλενα, ιστορικός, σκηνοθέτρια
73. Πετραλιάς Νίκος, ομότιμος καθηγητής Πανεπιστημίου Αθήνας
74. Πισσίας Βαγγέλης, Δρ. Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων
75. Πολίτη Τζίνα, πανεπιστημιακός
76. Πορτάλιου Ελένη, καθηγήτρια ΕΜΠ, δημοτική σύμβουλος Αθήνας
77. Ρηγοπούλου Πέπη, πανεπιστημιακός
78. Ρομπόλης Σάββας, πανεπιστημιακός, εργατολόγος
79. Ρόζεμπεργκ Θεόφιλος, παν/μιακός, πρ. πρόεδρος Γιατρών του Κόσμου
80. Σακελλαρόπουλος Σπύρος, πανεπιστημιακός
81. Σακοράφα Σοφία, βουλευτής
82. Σεβαστάκης Δημήτρης, ζωγράφος καθηγητής ΕΜΠ
83. Σεβαστάκης Νίκος, αν. καθηγητής τμήματος Πολιτικών Επιστημών ΑΠΘ
84. Σπανού Δέσποινα, συνδικαλίστρια, μέλος διοίκησης ΑΔΕΔΥ
85. Σταυρόπουλος Στάθης, σκιτσογράφος
86. Στραβελάκης Νίκος, οικονομολόγος
87. Στρατούλης Δημήτρης, αντιπρόεδρος ΙΝΕ ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ
88. Τασιάκος Χρίστος, μέλος Συν. Αντιπροσώπων Οικονομικού Επιμελητηρίου
89. Τόλιος Γιάννης, οικονομολόγος, ερευνητής
90. Τομπάζος Σταύρος, οικονομολόγος, πανεπιστημιακός
91. Τραυλός – Τζανετάτος Δημήτρης, καθηγητής Εργατικού Δικαίου
92. Τσακαλώτος Ευκλείδης, καθηγητής Πανεπιστημίου Αθήνας
93. Τσακνής Διονύσης, μουσικοσυνθέτης
94. Τσακνιάς Δήμος, δικηγόρος
95. Φίλιος Φίλιππος, δήμαρχος Ιωαννίνων
96. Φιλίππου Πέτρος, δήμαρχος Σαρωνικού
97. Χαραλαμπίδης Μιχάλης, πολιτικός
98. Χατζηστεφάνου Άρης, δημοσιογράφος
99. Χατζόπουλος Στάθης, νομικός
100.Χρυσόγονος Κώστας, καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου, Τμ. Νομικής ΑΠΘ
Και από το εξωτερικό οι:  
1. A.Acosta, Ex-Ministro de Energía y Minas (Ecuador), Ex-Presidente de la Asamblea Constituyente, Economista, profesor universitario
2. M. Aggelidis, Member of Local Parliament Nordrhein-Westfalen, DIE LINKE
3. T.Ali, Author, editor New Left Review
4. N. Álvarez, Economist, Researcher at Universidad Complutense de Madrid.
5. S.Amin, Economist, Third World Forum, Dakar
6. P. Arestis, Economist, University of Cambridge and University of the Basque Country
7. H. Arias, Miembro de Comisión auditoria deuda Ecuador
8. I.Atack, International Peace Studies, Irish School of Ecumenics, Trinity College Dublin
9. J. Barredo, Economist, Researcher at Universidad del País Vasco and Université de Grenoble
10. J. Baker, Associate Professor of Equality Studies and Head of School of Social Justice, University College Dublin
11. J.Batou, Professeur d'Histoire Internationale Contemporaine, Université de Lausanne
12. T.Benn, ex-Member of Parliament, Labour Party, UK
13. L. Bisky, Member of European Parliament, DIE LINKE, Germany, President of the GUE/NGL
14. R. Blackburn, Professor of Sociology, University of Essex
15. L. Buendía, Economist, Researcher at Universidad Complutense de Madrid.
16. M. Canese, Vice-Ministre des Mines, Paraguay
17. J. Castro Caldas, Economist, Centre for Social Studies, Portugal
18. C.P. Chandrashekhar, Professor of Economics, Jawaharlal Nehru University, New Delhi
19. F. Chesnais, Economist, Professeur Émérite de l'Université Paris-Nord
20. N. Chomsky, Institute Professor (retired), MIT
21. N. Chountis, Member of European Parliament, SYRIZA, Greece, GUE/NGL
22. A.Cibils, Economist, Universidad Nacional de General Sarmiento, Argentina
23. T.Coutrot, Economist, president of ATTAC France
24. J. Crotty, Economist, Emeritus Professor and Sheridan Scholar, UMASS Amherst
25. J.M. Dolivo, Député, Vaud, Suisse
26. D. De Jong, Member of European Parliament , GUE/NGL, The Netherlands
27. D.Derwin, executive member, Dublin Council of Trade Unions
28. C.Douzinas, Pro-Vice Master, Director, Birkbeck Institute for the Humanities
29. G. Duménil, Economist, ex-Directeur de Recherches au Centre National de la Recherche Scientifique, Paris X, Nanterre
30. C.Durand, Economist, Université Paris 13
31. G. Dymski, Economist, University of California, Riverside
32. M. Ebel, Députée, Neuchâtel, Suisse
33. G. Epstein, Professor of Economics and Co-Director, Political Economy Research Institute (PERI), UMASS, Amherst
34. M. L. Fattorelli, Auditor, member of the audit commission of Ecuador, coordinator of Citizen Debt in Brazil
35. B.Fine, Economist, School of Oriental and African Studies
36. D.K. Foley, Leo Model Professor, New School for Social Research, External Professor, Santa Fe Institute Department of Economics
37. P. Franchet, Inspector of Taxes, France; CADTM
38. A.Garzón, Economist, Researcher at Universidad Pablo Olavide de Sevilla
39. L.German, Coalition of Resistance, Britain
40. S. George, PhD, writer, Board President of the Transnational Institute
41. J.Généreux, Economist, member of the Secretariat of the Left Party France
42. J. Ghosh, Professor of Economics, Jawaharlal Nehru University, New Delhi
43. C.Gobin, Maître de recherche Université Libre Bruxelles
44. P. Gonzalez, Casanova Ex-rector Universidad Nacional Autónoma de México, Mexico
45. C.O'Grada, Professor, School of Economics, University College Dublin
46. J. Gusmão, Member of Parliament, BLOCCO DE ESQUERDA, Portugal
47. T. Hadjigeorgiou, Member of European Parliament, AKEL, Cyprus
48. D.J. Halliday, former United Nations Assistant Secretary-General
49. M. Harnecker, Sociologist, political scientist, author
50. J.M. Harribey, Economist, Université Bordeaux IV, ex-president of ATTAC
51. J. Hanlon, Visiting Senior Fellow, LSE and Open University
52. A.Hunko, Member of German Parliament, DIE LINKE, Member of the Parliamentary Assembly of the Council of Europe
53. M. Husson, Economist, researcher at Institut d'Etudes Economiques et Sociales
54. G. Irvin, Economist, Professorial Research Fellow, School of Oriental and African Studies
55. S. Jacquemont, CADTM
56. E.Jeffers, Economist, Université Paris VIII
57. R.Kammer, Professeur de danse classique, ex soliste à l'Opéra de Bonn, première danseuse et directrice du ballet d'Athènes
58. S. N. Keifman, Profesor Titular Regular de Economía Universidad de Buenos Aires
59. F.Keoghan, General President, Technical, Engineering and Electrical Union (TEEU)
60. P.Khalfa, Coprésident de la fondation Copernic, France
61. P.Kirby, Director, Institute for the Study of Knowledge in Society (ISKS); Professor of International Politics and Public Policy, Department of Politics and Public Administration; Member, Governing Authority, University of Limerick
62. J. Klute, Member of European Parliament, DIE LINKE, Germany
63. S.Kouvelakis, Political Scientist, King's College, University of London
64. J. Kregel, Economist, Senior Scholar at the Levy Economics Institute of Bard College
65. J.Lambert, Member of European Parliament, Green Party, UK
66. C.Lapavitsas, Economist, School of Oriental and African Studies
67. N. Lawson, Compass, UK.
68. M. Lebowitz, Economist, Professor Emeritus, Simon Fraser University
69. K.Loach, Film Director
70. K.Lynch, Professor of Equality Studies, University College Dublin
71. J. Machado, Professor of Political Economy and Macroeconomics at PUC-Sao Paulo, Brasil
72. G.Massiah, Economist, AITEC (Association Internationale de Techniciens et Chercheurs) Paris
73. C.Marichal, Historian, El Colegio de México
74. P.Marlière, Professor of French Studies, UCL, University of London
75. J.P. Mateo, Researcher, Universidad Complutense de Madrid
76. B. Medialdea, Economist, Professor at Universidad de Valladolid
77. J.-L.Mélenchon, Member of the French Senate, President of the Left Party (Parti de Gauche) of France
78. W. Meyer, Member of European Parliament, IZQUIERDA UNIDA, Spain
79. R. Molero, Economist, Researcher at Universidad Complutense de Madrid
80. J.Nikonoff, Economist, Université de Paris 8, ex-président ATTAC
81. O. Onaran, Economist, Middlesex University
82. C. O'Neill, Community Activist, Kilbarrack Community Development Programme, Dublin
83. S. O'Riain, Professor, Head of Department of Sociology, National University of Ireland, Maynooth
84. F. O'Toole, author and journalist
85. R. Pagani, Ex-Maire de Genève
86. P. Paez, ex-Ministro de Economía de Ecuador
87. P. Patnaik, Economist, ex-Professor at the Centre for Economic Studies and Planning, Jawaharlal Nehru University, New Delhi
88. M.J. Paz, Economist, Professor at Universidad Complutense de Madrid.
89. D. Plihon, Economist, membre du conseil scientifique d'Attac France
90. R. Pollin, Economist, Political Economy Research Institute, UMASS Amherst
91. M. Portas, Member of European Parliament, BLOCCO DE ESQUERDA, GUE/NGL, Portugal
92. A.Puyana, Professor of Economics, senior researcher at Facultad Latinoamericana de Ciencias Sociales (FLACSO), México
93. K.Raffer, Department of Economics, University of Vienna, Austria
94. M. Ransdorf, Member of European Parliament, KSCM, Czech Republic
95. J. Reis, Economist, Director of the Economics Faculty, Coimbra University, Portugal
96. S.Resnick, Economist, UMASS Amherst
97. J. Rodrigues, Economist, Centre for Social Studies, Portugal
98. H.Ruiz Diaz Balbuena, Docteur en Droit, Ministre Conseiller de la Présidence du Paraguay pour les Relations Internationales
99. C. Samary, Economist, Université Paris-Dauphine et Institut d'Etudes Européennes, Paris 8
100. A.Sanabria, Economist, Researcher at Universidad Complutense de Madrid
101. J.Sapir, Directeur d'étude à l'Ecole des Hautes Études en Sciences Sociales et Professeur associé à la Moscow School of Economics (MSE-MGU)
102. M.Sawyer, Economist, Leeds University Business School
103. J.Saxe-Fernández, Profesor/Investigador Facultad de Ciencias Políticas y Sociales, Universidad Nacional Autónoma de México
104. S. Skaperdas, Economist, University of California, Irvine
105. E.Stockhammer, Professor of Economics, Kingston University
106. D.Suvin, Fellow of the Royal Society of Canada, Professor Emeritus, McGill University
107. E.Toussaint, PhD Political Science, Liege University, President CADTM (Belgium)
108. P.Vanek, Secrétaire de solidaritéS, ancien député national suisse
109. I.Valente, Member of the Brazilian parliament, PSOL, initiator of the parliamentary commission to investigate debt
110. N.Villalba, Membre du Conseil Juridique international de la pPésidence de la République du Paraguay
111. J. Weeks, Economist, Professor Emeritus, School of Oriental and African Studies
112. M.Weisbrot, Economist, Co-Director of the Center for Economic and Policy Research, Washington DC
113. R. Wolff, Visiting Professor, New School University, New York City
114. J. Ziegler, Vice-President of the Advisory Committee of the UN Council of Human Rights
115. G.Zimmer, Member of European Parliament, DIE LINKE, Germany
116. S.Zizek, Institute for Social Studies, Ljubljana
ΠΗΓΗ: http://www.iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=2543:2011-03-03-14-44-23&catid=83:aristera&Itemid=200


Λαφαζάνης Παναγιώτης- Δημόσιο Χρέος

ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΕΟΣ ΔΙΑΜΟΡΦΩΘΗΚΕ ΜΕ ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ!

E-mail Εκτύπωση PDF
ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΛΟΓΙΣΤΙΚΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ!

του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΛΑΦΑΖΑΝΗ

Το δημόσιο χρέος δεν διαμορφώθηκε με νόμιμες διαδικασίες!
Αντίθετα, θα επιχειρηματολογήσω για το ότι η γιγάντωσή του, χρόνο με το χρόνο, όλο το προηγούμενο διάστημα, παραβίαζε τη νομιμότητα και το Σύνταγμα!
Δεν προβάλλω ένα δικό μου αυθαίρετο ισχυρισμό!
Όσο και αν φανεί παράδοξο, είναι το ίδιο το Ελεγκτικό Συνέδριο που αμφισβητεί ευθέως τη νομιμότητα και τη Συνταγματικότητα του δημοσίου χρέους.
ΠΑΡΑΝΟΜΑ ΤΑ ΕΛΛΕΙΜΜΑΤΑ!

Το δημόσιο χρέος αυξάνεται όσο αυξάνονται τα ελλείμματα των προϋπολογισμών.
Και αυτό διότι για να καλυφθούν αυτά τα ελλείμματα, η χώρα υποχρεώνεται να καταφεύγει στις αγορές για δανεισμό.
Αν τα ελλείμματα είναι αυθαίρετα και μη νόμιμα, τότε αυθαίρετο και μη νόμιμο είναι και το δημόσιο χρέος, που συναπαρτίζεται κυρίως από το άθροισμά τους!
Για να θεωρήσουμε υπερβολικό και μη νόμιμο το έλλειμμα του προϋπολογισμού, πρέπει να είναι υπερβολικές και μη νόμιμες οι αποκλίσεις στα έσοδα και τις δαπάνες του κρατικού προϋπολογισμού, των οποίων η διαφορά συνιστά το έλλειμμα!
Το έτος το οποίο, περισσότερο από τα άλλα, αυτές οι αποκλίσεις στα έσοδα και τις δαπάνες εκτοξεύτηκαν στα ύψη και εκτίναξαν σε απίστευτα μεγέθη το έλλειμμα, ήταν το 2009.

ΤΟ ΕΛΕΓΚΤΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΒΓΑΖΕΙ ΠΑΡΑΝΟΜΟ ΤΟ ΧΡΕΟΣ!

Ιδού λοιπόν, τι αποκαλυπτικότατα αναγράφει επί λέξει η Έκθεση του Ελεγκτικού Συνεδρίου επί του Απολογισμού και Ισολογισμού του Κράτους για το Οικονομικό έτος 2009:
«Από τα προεκτεθέντα στοιχεία του Κρατικού Απολογισμού οικονομικού έτους 2009 διαπιστώνεται σημαντική απόκλιση από τις προβλέψεις του Προϋπολογισμού, τόσο ως προς το σκέλος των εσόδων, όσο και ως προς το σκέλος των δαπανών. Τούτο δεν συνάδει με τις διατάξεις των άρθρων 79 παρ. 2 του Συντάγματος και 5 παρ. 2 και 8 παρ. 2 του Ν. 2362/1995, σύμφωνα με τις οποίες τα έσοδα και έξοδα του Κράτους πρέπει να αναγράφονται στον Προϋπολογισμό και στον Απολογισμό και, σε περίπτωση που τα πραγματοποιούμενα έσοδα ή έξοδα αποκλίνουν σημαντικά από τις προβλέψεις, πρέπει να υποβάλλεται στη Βουλή συμπληρωματικός ή διορθωτικός Προϋπολογισμός προς ψήφιση, συνοδευόμενος από προσωρινό Απολογισμό του διαρρεύσαντος χρονικού διαστήματος.»
Βεβαίως, συμπληρωματικός ή διορθωτικός προϋπολογισμός, όπως επιτάσσει ο νόμος και το Σύνταγμα, ουδέποτε κατετέθη προς ψήφιση από την Κυβέρνηση!
Επομένως, κατά το αρμόδιο ανεξάρτητο ελεγκτικό σώμα του κράτους το μεγάλο ύψος της απόκλισης (προς τα κάτω) των εσόδων και των δαπανών (προς τα πάνω) δεν είναι νόμιμο και παραβιάζει το Σύνταγμα!
Κατά συνέπεια, παράνομο και αντισυνταγματικό είναι το έλλειμμα του 2009 και επομένως παράνομο και αντισυνταγματικό το τεράστιο δημόσιο χρέος που επισωρεύτηκε κατά το ίδιο έτος για την κάλυψη του ελλείμματος και το οποίο ανήλθε σε 36,45 δις ή 16,4% του ΑΕΠ!!!
Βεβαίως, αυτές οι παρατηρήσεις του Ελεγκτικού Συνεδρίου για υπερβολικές αποκλίσεις στα έσοδα και τις δαπάνες των προϋπολογισμών, οι οποίες είναι παράνομες και αντισυνταγματικές, με συνέπεια να είναι παράνομα και αντισυνταγματικά και τα αντίστοιχα ελλείμματα και τα συνακόλουθα χρέη που επισωρεύουν στη χώρα, δεν αφορούν μόνο το έτος 2009!

ΠΑΡΑΝΟΜΟ ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟ ΤΟ ΧΡΕΟΣ!

Το τραγικό είναι ότι οι Εκθέσεις του Ελεγκτικού Συνεδρίου της τελευταίας δεκαετίας και όχι μόνο, θεωρούν ως μη νόμιμα τα ελλείμματα και τα συνακόλουθα χρέη, όλων, χωρίς εξαίρεση, των αντίστοιχων προϋπολογισμών και υπογραμμίζουν ότι διαμορφώθηκαν κατά παραβίαση της Συνταγματικής Αρχής.
Το δυστύχημα είναι ότι ενώ οι Εκθέσεις του Ελεγκτικού Συνεδρίου αμφισβητούσαν επιχειρηματολογημένα τη νομιμότητα και Συνταγματικότητα της εκτέλεσης των προϋπολογισμών και ενώ ο ίδιος προσωπικά επεσήμαινα πάντα στη σχετική συζήτηση στη Βουλή την προκλητική αντινομία, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ καθόλου δεν πτοούντο από την αυθαιρεσία!
Αντίθετα, από κοινού ΠΑΣΟΚ και ΝΔ παρανομούσαν και από κοινού, συναινετικά, ψήφιζαν τους Απολογισμούς και συγκάλυπταν το έγκλημα!
Να, γιατί η υπερδιόγκωση του δημοσίου χρέους εκτινάχθηκε όλα τα τελευταία χρόνια, χωρίς καμία διαφάνεια, σε πέπλο σκότους, ερήμην ακόμα και αυτής της Βουλής και με παραπλάνησή της και κυρίως εκτινάχθηκε με παράνομες και αντισυνταγματικές διαδικασίες.

Η ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΛΟΓΙΣΤΙΚΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ ΞΕΣΚΕΠΑΖΕΙ ΜΥΘΟΥΣ!

Η υπό διαμόρφωση Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου, την οποία προωθεί η σχετική πρωτοβουλία,  που παρουσιάστηκε την περασμένη βδομάδα, είναι βέβαιον ότι θα τινάξει στον αέρα πολλούς από τους μύθους σχετικά με το χρέος.
Είναι βέβαιον ότι θα ταράξει τα νερά της συναινετικής σιωπής, συνενοχής και λεηλασίας που εκτυλίσσεται σε αυτόν τον τόπο με επίκεντρο ένα ληστρικό χρέος, που παρανόμως, φόρτωσαν στις πλάτες του ελληνικού λαού τόσο το χρηματιστικό κεφάλαιο όσο και οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ.
Είναι βέβαιον ότι μπορεί να συμβάλει για να διαμορφωθούν νέα κοινωνικά και κινηματικά δεδομένα στη χώρα, που σίγουρα θα βοηθήσουν σε μια νέα πορεία διεξόδου και ανόρθωσης.
Ο ελληνικός λαός δεν χρωστάει σε κανένα και τίποτα. Και αυτό δεν συνιστά μια ευχάριστη εκφώνηση αλλά μια απλή πικρή αλήθεια!
Εδώ και τώρα! Κίνημα αμφισβήτησης του δημοσίου χρέους! Κίνημα προοδευτικής ανατροπής! Κίνημα διεξόδου και ελπίδας!

Δευτέρα 28 Φεβρουαρίου 2011

Νότης Μαριάς: «Μνημόνιο Μέρκελ» για την Ευρωζώνη


Νότης Μαριάς: «Μνημόνιο Μέρκελ» για την Ευρωζώνη

του Νότη Μαριά*
Το «Σχέδιο Μέρκελ», που παρουσιάσαμε στα «Επίκαιρα», τ. 33ο, στις 3/6/2010, έχει αρχίσει πλέον να ξεδιπλώνεται σε όλες του τις πτυχές. Στηρίζεται στην αυστηρή δημοσιονομική πειθαρχία και στις πολιτικές λιτότητας που είναι βέβαιο ότι θα οδηγήσουν τα κράτη-μέλη της Ευρωζώνης σε ακόμη μεγαλύτερη ύφεση και ως εκ τούτου σε μόνιμη αδυναμία να περιορίσουν τα ελλείμματα και τα χρέη τους.


Η Μέρκελ, μαζί με τον πιστό της σύμμαχο σ’ αυτή τη φάση Νικολά Σαρκοζί και ακολουθώντας την προσφιλή της τακτική, ανακοίνωσε την Παρασκευή 4 Φεβρουαρίου 2011, στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, στους υπόλοιπους ηγέτες των κρατών-μελών της ΕΕ το «Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας» στο οποίο είχε καταλήξει. Το σύμφωνο «στοχεύει στην υιοθέτηση κοινών αρχών και κανόνων στην κοινωνική ασφάλιση, στην πολιτική μισθών και στη φορολογία των επιχειρήσεων» (Αντ. Καρακούσης, Το Βήμα, 6/2/2011, σελ. Α4).

Πάντως η Μέρκελ είχε φροντίσει να ενημερώσει λίγες μέρες πριν και τον Μπαρόζο, ο οποίος παρά ταύτα δεν μπορούσε να κρύψει τον εκνευρισμό του, αφού το «Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας» επί της ουσίας περιθωριοποιεί την Επιτροπή και της αναθέτει απλά το ρόλο του επιτηρητή της εφαρμογής του συμφώνου.

Το «Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας» αποτελεί έναν από τους βασικούς όρους που έχει θέσει η Μέρκελ προκειμένου να προχωρήσει στην αποφασιστική ενίσχυση των κεφαλαίων αλλά και του ρόλου του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF) το οποίο μετά το 2013 θα μετατραπεί σε ένα είδος Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ταμείου κατά τα πρότυπα του ΔΝΤ και με την ενεργό συμμετοχή του ΔΝΤ.

«Κινεζοποίηση» της Ευρωζώνης

Το «Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας», το οποίο κατά τη Μέρκελ θα πρέπει να κινηθεί σε έξι βασικούς άξονες, επί της ουσίας οδηγεί σε «κινεζοποίη ση» της Ευρωζώνης προκειμένου να μπορέσει να την καταστήσει δήθεν ανταγωνιστική στην παγκόσμια οικονομία.

Για το λόγο αυτό η Μέρκελ επιδιώκει:
1. Να θεσπιστεί «φρένο χρέους» κατά το γερμανικό πρότυπο. Στόχος, το ξεχαρβάλωμα του κοινωνικού κράτους και ιδίως των δημοσίων συστημάτων υγείας.

2. Να μειωθούν οι μισθοί μέσω της αποσύνδεσης των μισθολογικών αυξήσεων από τον πληθωρισμό.

3. Να απαγορευτεί η συνταξιοδότηση πριν τα 67.

4. Να εναρμονιστούν τα φορολογικά συστήματα και κυρίως η φορολογία επιχειρήσεων.

5. Να δημιουργηθούν θεσμοί για την αντιμετώπιση των τραπεζικών κρίσεων.

6. Να ενισχυθεί η κινητικότητα στην εργασία.
Στην ουσία πρόκειται για ένα «ευρωπαϊκό Μνημόνιο», το οποίο οφείλουν μέσα σε δώδεκα μήνες να εφαρμόσουν τουλάχιστον οι χώρες της Ευρωζώνης (Der Spiegel, 31/1/2011) αλλά και όσες άλλες από τις χώρες της ΕΕ το επιθυμούν. Μάλιστα, όπως αποκαλύφθηκε (Der Spiegel, 31/1/2011), η μη τήρηση του «ευρωπαϊκού Μνημονίου» θα επιφέρει και κυρώσεις για τα απείθαρχα μέλη, οι οποίες σε αυτή τη φάση δεν έχουν ακόμη προσδιοριστεί επακριβώς.

Εργασιακό Νταχάου - Αύξηση των εξαγωγών

Σύμφωνα με το «Μνημόνιο Μέρκελ», ακρογωνιαίος λίθος της δήθεν οικονομικής ανάπτυξης της Ευρωζώνης πρέπει να θεωρούνται η ενίσχυση του ενδοευρωπαϊκού εμπορίου και οι ευρωπαϊκές εξαγωγές σε τρίτες χώρες.

Προκειμένου, λοιπόν, τα ευρωπαϊκά προϊόντα να καταστούν ανταγωνιστικά στο εξωτερικό, θα πρέπει να μειωθούν οι μισθοί σε όλη την Ευρωζώνη και να ξεχαρβαλωθεί το κοινωνικό κράτος. Μάλιστα, αφού κατά το «Μνημόνιο Μέρκελ» οι αυξήσεις των μισθών θα είναι χαμηλότερες από την αύξηση του πληθωρισμού, επί της ουσίας θα οδηγούμαστε σε μια συνεχή ετήσια μείωση μισθών.

Η Μέρκελ επισήμανε στους υπόλοιπους ηγέτες της ΕΕ ότι, ακολουθώντας το μοντέλο της καθήλωσης των μισθών, η Γερμανία κατάφερε να μετατραπεί σε παγκόσμια εξαγωγική δύναμη. Μάλιστα το 2010, κι ενώ η κρίση χρέους μάστιζε την Ευρωζώνη, η Γερμανία πέτυχε τη μεγαλύτερη αύξηση των εξαγωγών της τα τελευταία είκοσι χρόνια, δηλαδή από τότε που έγινε η ενοποίηση των δύο Γερμανιών.

Οικονομική διακυβέρνηση

Σύμφωνα με τη Μέρκελ, το «Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας» θα συμπληρωθεί από τα υπόλοιπα μέτρα τα οποία αποφάσισε το δίδυμο Μέρκελ - Σαρκοζί στην Ντοβίλ στις 18 Οκτωβρίου 2010 και τα οποία υιοθέτησε αυθημερόν η Ειδική Ομάδα για την ευρωπαϊκή οικονομική διακυβέρνηση υπό τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Χέρμαν Βαν Ρομπάι.

Στη συνέχεια, τα μέτρα αυτά προτάθηκαν στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο που συνεδρίασε στις Βρυξέλλες στις 28 και 29 Οκτωβρίου 2010, το οποίο και τα υιοθέτησε πλήρως.

Άλλωστε η Μέρκελ άργησε μεν αλλά εντέλει κατάλαβε ότι έπρεπε να εγκαταλείψει το γερμανικό οικονομικό εθνικισμό και να στραφεί προς την ενίσχυση της «οικονομικής διακυβέρνησης», αφού είναι αδύνατο να υπάρξει «Νομισματική Ένωση» χωρίς «Οικονομική Ένωση».

Η σύνθεση της Ειδικής Ομάδας για την οικονομική διακυβέρνηση ήταν σε ιδιαίτερα υψηλό επίπεδο, αφού εκ μέρους των κρατών-μελών συμμετείχαν τα μέλη του Ecofin, με τον Γερμανό υπουργό Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε να δίνει τον τόνο, εκ μέρους της Επιτροπής ο Όλι Ρεν, εκ μέρους της Ευρωομάδας ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ και εκ μέρους της ΕΚΤ ο Ζαν Κλοντ Τρισέ, ο οποίος ήταν και ο μοναδικός που δεν συντάχθηκε με όλες τις αποφάσεις της Ειδικής Ομάδας.

Η Ειδική Ομάδα συνεδρίασε έξι φορές συνολικά στο διάστημα 21/5/2010 έως 18/10/2010 και υποβοηθήθηκε στο έργο της από την Προπαρασκευαστική Επιτροπή (Σέρπα) της Ειδικής Ομάδας η οποία εργάστηκε εντατικά στο διάστημα 1/6/2010-12/10/2010 πραγματοποιώντας επτά συνεδριάσεις. Στην Ειδική Ομάδα υπέβαλαν σχετικές προτάσεις η Επιτροπή, η ΕΚΤ και δεκαεπτά κράτη-μέλη, όχι όμως και η Ελλάδα, η οποία εκπροσωπείτο από τον υπουργό Οικονομικών κ. Παπακωνσταντίνου, που κατά τη γνώμη μας όφειλε να υποβάλει σχετικές προτάσεις ενόψει της κρίσιμης θέσης στην οποία βρέθηκε η χώρα μας εξαιτίας και της αδυναμίας λειτουργίας των οργάνων της ΕΕ.

Τα μέτρα για την οικονομική διακυβέρνηση που τελικά υιοθέτησε το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο που συνεδρίασε στις Βρυξέλλες στις 28 και 29 Οκτωβρίου 2010 επικεντρώνονται σε πέντε βασικούς πυλώνες που έχουν ως εξής:
1) Ευρύτερη οικονομική εποπτεία με τη δημιουργία μηχανισμού μακροοικονομικής εποπτείας που θα αποτελεί συμπλήρωμα του Συμφώνου Σταθερότητας. Με τον τρόπο αυτό θα ενισχυθεί ο οικονομικός πυλώνας της Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης. Στην ουσία θα συνιστά ένα σύστημα έγκαιρης προειδοποίησης που θα εντοπίζει τον κίνδυνο διογκώσεων της αγοράς ακινήτων (φούσκας) ή μη βιώσιμων μοντέλων του ισοζυγίου πληρωμών ή τις ισχυρές αποκλίσεις στην ανταγωνιστικότητα.
2) Μεγαλύτερη δημοσιονομική πειθαρχία με περαιτέρω ενίσχυση του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης.

3) Βαθύτερο και ευρύτερο συντονισμό, κυρίως μέσω του «ευρωπαϊκού εξαμήνου».

4) Πλαίσιο για τη διαχείριση κρίσεων. Έτσι η Ειδική Ομάδα πρότεινε να δημιουργηθεί ένας μηχανισμός επίλυσης κρίσεων για τη Ζώνη του Ευρώ. Ο εν λόγω μηχανισμός θα πρέπει να διαθέτει την ικανότητα να αντιμετωπίζει τις διαταραχές στο χρηματοπιστωτικό τομέα και να αποτρέπει τη μετάδοσή τους από τη μια χώρα στην άλλη.

5) Ισχυρότεροι θεσμοί σε εθνικό επίπεδο με τη χρήση ή τη δημιουργία δημόσιων θεσμών ή φορέων για την παροχή ανεξάρτητων αναλύσεων και προβλέψεων σχετικά με θέματα εγχώριας δημοσιονομικής πολιτικής.
Η Ελλάδα «πειραματόζωο» της Μέρκελ

Αναφερόμενος στη συζήτηση που έγινε στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της περασμένης Παρασκευής, ο Γιώργος Παπανδρέου σε δηλώσεις του επισήμανε μεταξύ άλλων και τα εξής: «Το θετικό σε αυτή τη συζήτηση είναι ότι από αυτά που ειπώθηκαν σε αυτό το τραπέζι το 90%-95% το έχουμε ήδη κάνει. Έχουμε λάβει άμεσα μέτρα, κάνουμε μεγάλες αλλαγές και πέραν του Μνημονίου…» (Η Καθημερινή, 6/2/2011, σελ. 8).

Με τον τρόπο αυτό επιβεβαίωσε ότι με την πλήρη συναίνεση και την ενεργό συμμετοχή της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ σημαντικές πλευρές του «Μνημονίου Μέρκελ» εφαρμόζονται ήδη στη χώρα μας μέσω του Μνημονίου και της αποικιοκρατικής δανειακής σύμβασης Ελλάδας - χωρών Ευρωζώνης.

Έτσι η χώρα μας αποτελεί πλέον ένα «πειραματόζωο» της Μάρκελ, ένα σύγχρονο κοινωνικό εργαστήριο στο οποίο δοκιμάζονται ήδη τα μέτρα που πρόκειται να εφαρμοστούν με το ευρωπαϊκό Μνημόνιο για όλη της Ευρωζώνη.

Μαζί όμως με τα αντικοινωνικά κυβερνητικά μέτρα που δοκιμάζονται κατ’ εντολήν της Μέρκελ στη χώρα μας, δοκιμάζεται ταυτόχρονα και η υπομονή του ελληνικού λαού η οποία έχει φτάσει πλέον στα όριά της.
* Ο Επαμεινώνδας (Νότης) Μαριάς είναι Αναπληρωτής Καθηγητής του Πανεπιστημίου Κρήτης
το άρθρο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Επίκαιρα" στις 10/2/11