Τρίτη 29 Μαρτίου 2011

ΚΙΝΗΜΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ - ΣΠΙΘΑ ΠΙΚΕΡΜΙΟΥ

ΚΙΝΗΜΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ - ΣΠΙΘΑ ΠΙΚΕΡΜΙΟΥ

Τόρστεν Βίντελς: Ελληνικό Χρέος

 Δεν έχουμε ούτε εγγυήσεις αλλά ούτε default για το ελληνικό χρέος

ΠΗΓΗ : http://www.dw-world.de/popups/popup_lupe/0,,14946187,00.html
Chefvolkswirt der NORD/LB, Tagung in Loccum (Niedersachsen) zu Griechenlandkrise, 26.03.11, Foto: Stamatis Assimenios DW/griechisch

Βρισκόμαστε σε ένα σταυροδρόμι, όπου θα πρέπει να ληφθούν αποφάσεις για την αντιμετώπιση του ελληνικού χρέους υποστηρίζει ο ο Τόρστεν Βίντελς, επικεφαλής οικονομολόγος της γερμανικής τράπεζας Nord/LB



 «Η Ελλάδα και τα διδάγματα από την κρίση» ήταν ο τίτλος του τριήμερου συμποσίου που διοργάνωσε στο Loccum της Κάτω Σαξωνίας η Ευαγγελική Ακαδημία. Εκπρόσωποι του πολιτικού κόσμου, των τραπεζών, της οικονομίας, των συνδικάτων, της Κομισιόν, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και άλλων οργανισμών κατέθεσαν τις απόψεις τους καλούμενοι να απαντήσουν στο ερώτημα τι θα πρέπει να γίνει για την υπέρβαση της κρίσης χρέους που αντιμετωπίζει η Ελλάδα και άλλες χώρες του ευρωπαϊκού Νότου.

«Κρίση χρέους στην ευρωζώνη. Η κατάσταση των υπερχρεωμένων χωρών και οι πιστωτές τους» ήταν ο τίτλος της εισήγησης του Τόρστεν Βίντελς. Ο επικεφαλής οικονομολόγος της τράπεζας Nord/LB προέβη στην ανάλυση της κατάστασης από την οπτική γωνία των πιστωτών και κατέθεσε τις εκτιμήσεις του για την πορεία του ελληνικού δημοσίου χρέους.

Θα πρέπει να δοθεί χρόνος στην Ελλάδα

Ο κ. Βίντελς παραδέχθηκε ότι από την εισαγωγή ακόμη του ευρώ είχαν εκφραστεί αμφιβολίες για την αξιοπιστία των ελληνικών στατιστικών στοιχείων που αφορούσαν στο δημοσιονομικό έλλειμμα και το δημόσιο χρέος. «Το σοκ έγινε ακόμη μεγαλύτερο όταν το σπιράλ των επιτοκίων άρχισε να εκτοξεύεται στα ύψη, καθώς κανείς δεν γνώριζε εάν η Ελλάδα μπορεί να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της. Αυτές οι αμφιβολίες, οι οποίες κοστίζουν ακριβά σε μια τράπεζα σε περίπτωση που ο οφειλέτης δεν μπορεί να ανταποκριθεί, δεν αναχαιτίστηκαν με σύνεση από τους πολιτικούς», επισημαίνει ο γερμανός οικονομολόγος.

Ο Τόρστεν Βίντελς τονίζει ότι τα διαρθρωτικά προβλήματα της Ελλάδας ήταν γνωστά. Γνωστό ήταν επίσης το πρόβλημα της διαφθοράς και του νεποτισμού. Ο ίδιος ερμήνευσε την εκλογή Παπανδρέου ως ένδειξη για την αντιμετώπιση αυτών των προβλημάτων. Θα έπρεπε να δοθεί χρόνος στην Ελλάδα και παράλληλα να ενταθούν οι πιέσεις προς την κυβέρνηση ώστε αυτή να προχωρήσει σε βαθιές τομές, υποστηρίζει και προσθέτει: «Κάτι τέτοιο δεν μπορεί να γίνει σε διάστημα δύο ή τριών ετών. Είναι μια διαδικασία που πρέπει να ξεκινήσει και η οποία πρέπει να συνοδεύεται με ελέγχους και πιέσεις και η οποία σίγουρα θα διαρκέσει 10 με 20 χρόνια».

Η Ελλάδα θα αναχρηματοδοτεί το χρέος της μέσω της ΕΕ
Ο επικεφαλής οικονομολόγος της Nord/LB χαρακτηρίζει κρίσιμη την παρούσα φάση για την εξέλιξη του ελληνικού χρέους. Βρισκόμαστε σε ένα σταυροδρόμι, όπου θα πρέπει να ληφθούν αποφάσεις. Η ΕΕ θα πρέπει να αποκλείσει ότι θα υπάρξει μείωση της αξίας των ελληνικών ομολόγων ή θα πρέπει να έλθει αυτή η μείωση. «Υπάρχουν μόνο αυτές οι δύο δυνατότητες. Οι πολιτικοί στην Ευρώπη θα πουν ότι δεν υπάρχει κίνδυνος haircut των ελληνικών ομολόγων ή θα υπάρξει αυτή η έκπτωση, η οποία και θα σηματοδοτούσε μια νέα αρχή, καθώς η Ελλάδα θα είχε μικρότερα χρέη. Στην παρούσα φάση οι πολιτικοί υποστηρίζουν ότι θα πρέπει να συμμετάσχουν ιδιώτες πιστωτές στο κόστος και από την άλλη πλευρά η ελληνική κυβέρνηση τονίζει ότι δεν θα υπάρξει αναδιάρθρωση του χρέους. Δεν έχουμε δηλαδή ούτε εγγυήσεις αλλά ούτε default. Και όσο δεν δίνεται λύση σε αυτό το πρόβλημα θα πρέπει η Ελλάδα να αναχρηματοδοτεί το χρέος της μέσω της ΕΕ», παρατηρεί.

Η ελληνική οικονομία θα πρέπει να γίνει εξωστρεφής
Στο μεταξύ θα πρέπει η Ελλάδα να ακολουθεί μια επώδυνη πολιτική με περικοπές, με υψηλή φορολογία και με μείωση μισθών και συντάξεων, εξηγεί ο κ. Βίντελς. Ο γερμανός οικονομολόγος γνωρίζει ότι στην παρούσα μεταβατική φάση και παρά τα μέτρα το ποσοστό του χρέους επί του ΑΕΠ θα αυξάνεται. Και αυτό θα αλλάξει μόνο όταν η ελληνική οικονομία γίνει εξωστρεφής. «Είμαστε σε μια φάση που θα κριθούν πολλά από τις εξαγωγές και το ερώτημα που τίθεται είναι εάν η διάρθρωση της ελληνικής οικονομίας επιτρέπει την αύξηση των ελληνικών εξαγωγών, έτσι ώστε να έλθουν από το εξωτερικό οι πόροι που απαιτούνται για την προσαρμογή της Ελλάδας. Αυτό σημαίνει ότι η Ελλάδα θα πρέπει να ακολουθήσει το παράδειγμα των ασιατικών χωρών στη δεκαετία του 90 και να στηριχθεί στις εξαγωγές της. Είναι αναγκαία η αναβάθμιση των πλεονεκτημάτων της Ελλάδας, όπως του τουρισμού και της ναυτιλίας για να βγει η Ελλάδα από την κρίση», τονίζει ο κ. Βίντελς.

Η επιστροφή στη δραχμή δεν είναι καλή ιδέα

Αναφερόμενος στις παροτρύνσεις κάποιων οικονομολόγων προς την ελληνική κυβέρνηση να εγκαταλείψει τη ζώνη του ευρώ και να επιστρέψει στη δραχμή, προκειμένου να αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας ο Τόρστεν Βίντελς υπογραμμίζει: «Δεν είναι καλή ιδέα. Πρόκειται για μια πρόταση θεωρητικών οικονομολόγων. Εγώ σκέφτομαι πάντα τους πελάτες μου και σκέφτομαι ότι εάν τους ρωτήσω εάν θα ήθελαν να ανταλλάξουν το σκληρό ευρώ με κάποιο μαλακό νόμισμα, όπως η δραχμή, η απάντησή τους θα ήταν αρνητική. Και αυτό θα έκαναν όλοι οι έχοντες κεφάλαια».
Με λίγα λόγια «θα είχαμε τεραστίων διαστάσεων φυγή κεφαλαίων από την Ελλάδα, κάτι που θα έφερνε την Ελλάδα 10 με 20 χρόνια πίσω. Η κυβέρνηση λοιπόν θα πρέπει να πει ότι με το ευρώ έχουμε ένα πρόβλημα προσαρμογής, το οποίο όμως θα είχαμε και χωρίς το ευρώ. Μια τέτοιου είδους υποτίμηση θα έφερνε την Ελλάδα σε προ δεκαετίας ή εικοσαετίας επίπεδα», τονίζει ο επικεφαλής οικονομολόγος της Nord/LB.

Τέλος, ο Τόρστεν Βίντελς παραδέχεται ότι στην παρούσα φάση και μετά τις πολιτικές εξελίξεις στην Πορτογαλία δεν θα συμβούλευε τους πελάτες του να αγοράσουν πορτογαλικά κρατικά ομόλογα.


Σταμάτης Ασημένιος

Υπεύθ. Σύνταξης: Κώστας Συμεωνίδης
---
DW-Grafik: Per Sander
2011_02_22_drachme_euro.psd
German Chancellor Angela Merkel, center right, speaks with French President Nicolas Sarkozy, fifth right, during a round table meeting at an EU Summit in Brussels on Friday, March 11, 2011. European Union nations are putting French President Nicolas Sarkozy under pressure even before his arrival at Friday's EU summit, complaining he was out of line to give a Libyan opposition group diplomatic recognition before any joint action could be discussed. Standing left is European Commission President Jose Manuel Barroso, and second left is Greek Prime Minister George Papandreou. (Foto:Virginia Mayo/AP/dapd)
Bundeskanzlerin Angela Merkel (CDU) spricht am Dienstag (22.02.11) im Bundeskanzleramt in Berlin waehrend eines gemeinsamen Pressestatements neben Griechenlands Ministerpraesidenten Giorgos Papandreou. Merkel empfing Papandreou zu einem bilateralen Gespraech. Foto: Patrick Sinkel/dapd
Tagung in Loccum (Niedersachsen) zu Griechenlandkrise, 25-27.03.2011, Foto: Stamatis Assimenios DW/griechisch, Auf dem Foto einige Teilnehmer

Κυριακή 20 Μαρτίου 2011

Μελετόπουλος Μελέτης- ΓΙΓΑΝΤΟΜΑΧΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΛΕΒΙΑΘΑΝ



ΓΙΓΑΝΤΟΜΑΧΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΛΕΒΙΑΘΑΝ

Αναρτήθηκε από τον/την ΛΑΚΕΔΑΙΜΩΝ στο 19/03/2011
Quantcast

Γράφει  : ο Μελέτης Η. Μελετόπουλος *
                            
    Η πυρηνική τραγωδία στην Ιαπωνία οδηγεί άμεσα σε αναθεώρηση ή και αναστολή της παραγωγής πυρηνικής ενέργειας, υπό την πίεση της τρομοκρατημένης κοινής γνώμης. Η απελευθερωμένη ραδιενέργεια είναι ένας αόρατος δολοφόνος χωρίς σύνορα.
    Ο πολιτισμός επιστρέφει λοιπόν προσώρας στο πετρέλαιο και κυρίως στο φυσικό αέριο. Οι εναλλακτικές μορφές ενέργειας δεν έχουν ακόμα επαρκώς αναπτυχθεί ώστε να υποκαταστήσουν τις συμβατικές (και ρυπογόνες) . Η δε ανάπτυξή τους απαιτεί ακόμα χρόνο.
    Υπ’αυτές τις συνθήκες, τα τεράστια (σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις) κοιτάσματα που βρίσκονται στην ζώνη νότιο Ιόνιο Πέλαγος-βόρειο Λιβυκό Πέλαγος- Καστελλόριζο-Κύπρος- ακτές Μέσης Ανατολής καθίστανται επίκεντρο του διεθνούς ενδιαφέροντος και ανταγωνισμού μεταξύ των μεγάλων και των μικρότερων περιφερειακών δυνάμεων.
   Η Δύση, δηλαδή οι ΗΠΑ και η Ευρωπαϊκή Ένωση, είναι ο επίδοξος νομέας των κοιτασμάτων. Αλλά η πρόσβαση στα ενεργειακά κοιτάσματα περνάει από τα κράτη της περιοχής που ελέγχουν νομίμως τον χώρο(Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, Υφαλοκρηπίδα), δηλαδή την Ελλάδα, την Κύπρο και το Ισραήλ, οριακά δε την Συρία, την Αίγυπτο και την Λιβύη. Επομένως προαπαιτούνται συμμαχίες και συμφωνίες διανομής μεταξύ των ενδιαφερομένων μερών: οι μεγάλες δυνάμεις θα προσφέρουν την τεχνογνωσία και την γεωστρατηγική κάλυψη, οι εγχώριες δυνάμεις τα ιδιοκτησιακά δικαιώματα εξόρυξης.
    Ήδη στην περιοχή έχει διαμορφωθεί άξονας Ελλάδος-Κύπρου-Ισραήλ (με γεωστρατηγική προέκταση το ημιανεξάρτητο Κουρδιστάν και την Αρμενία). Ο άξονας έχει δύο σκέλη:πολιτικο στρατιωτική συμμαχία και συνεκμετάλλευση των κοιτασμάτων. Αυτός ο άξονας είναι η αιχμή του δόρατος του δυτικού κόσμου στην πετρελαιοφόρο ζώνη. 
    Η Τουρκία στερείται προσβάσεων στις επίμαχες ενεργειοφόρες περιοχές και αισθάνεται περιεσφιγμένη γεωστρατηγικά και γεωοικονομικά, ενώ διαβλέπει την προοπτική της περιθωριοποίησής της δίπλα στον ανερχόμενο ενεργειακό άξονα.
    Αλλά η δυσχερής θέση της Τουρκίας αποτελεί προϊόν δικής της αποκλειστικά επιλογής. Αυτο-αποκλείστηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση, επιδεικνύοντας αδιαλλαξία στους γεωπολιτικούς όρους που ετέθησαν για την εισδοχή της. Αρνήθηκε να ομαλοποιήσει τις σχέσεις της με την Ελλάδα (μη άρση του casus beli) και την Κύπρο (όπου παραμένει ως κατοχική δύναμη). Το κυριώτερο, συγκρούσθηκε με το Ισραήλ και τις ΗΠΑ, υποστηρίζοντας το Ιράν και  εμφανιζόμενη ως ηγέτις των Μουσουλμάνων της Ευρώπης αλλά και της Μέσης Ανατολής. Το αποτέλεσμα ήταν τα αρμόδια όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ευρωκοινοβούλιο,συμβούλιο υπουργών Εξωτερικών) να θέσουν στις αρχές του χρόνου ανυπέρβλητα εμπόδια στην συνέχιση της ενταξιακής διαδικασίας.
    Η Τουρκία επιδιώκει να συμμετάσχει στην διανομή των κοιτασμάτων, παρακάμπτοντας και αποκλείοντας την Ελλάδα, την Κύπρο και το Ισραήλ, ως απευθείας συνομιλητής της Δύσης ή και ως αντίπαλος της Δύσης. Θέλει να σύρει την Δύση σε διαπραγμάτευση, εκβιάζοντάς την, με «αντίποινα» μία ειδική σχέση Τουρκίας-Ρωσσίας ή Τουρκίας-Ιράν ή και συσπειρώνοντας την Μέση Ανατολή εναντίον της Δύσης. Απειλεί επίσης, ευθέως και ρητώς (βλ. πρόσφατες δηλώσεις Ραούφ Ντενκτάς), με γεωστρατηγική αποσταθεροποίηση στην Ανατολική Μεσόγειο, στην περίπτωση που προχωρήσουν οι διαδικασίες αξιοποίησης των κοιτασμάτων από τις δυτικές εταιρείες που ήδη έχουν υπογράψει συμβόλαια με την Κύπρο και το Ισραήλ. Αξιοποιεί το πλαίσιο της «σύγκρουσης των πολιτισμών»,για να δημιουργήσει ιδεολογικό επικάλυμμα. Ασφαλώς θα αναζητήσει συμμάχους στον χώρο της Μέσης Ανατολής, επικαλούμενη τον κοινό αραβομουσουλμανικό παρονομαστή. Επίσης είναι βέβαιο ότι θα επιχειρήσει να εκμεταλλευθεί πολιτικά και διπλωματικά την σαρωτική ανατροπή των αραβικών καθεστώτων της βορείου Αφρικής και της Μέσης Ανατολής. 
    Η Τουρκία ενδεχομένως θα μπορούσε να γίνει αποδεκτή στο ενεργειακό «κλαμπ» που διαμορφώνεται στην Ανατολική Μεσόγειο, εάν αναθεωρούσε την συγκρουσιακή της σχέση με το Ισραήλ. Αυτή η σύγκρουση αποτελεί όμως την βασική συνθήκη για την ανάδειξή της σε περιφερειακή μουσουλμανική δύναμη, όπως προβλέπει το όραμα  Νταβούτογλου.
    Επίσης η Τουρκία θα έπρεπε να αναγνωρίσει την Κύπρο, να παραδώσει την Αμμόχωστο και να αποσύρει τα στρατεύματά της από το βόρειο τμήμα, το οποίο θα καθίστατο μέρος μίας χαλαρής συνομοσπονδίας με την ελεύθερη Κύπρο, που όμως θα μετείχε στην νομή του ενεργειακού πλούτου. Αυτό θα οδηγούσε βεβαίως στην γεωστρατηγική αποδύναμωσή της, τουλάχιστον όπως το εννοούν οι ιθύνοντες του τουρκικού γεωστρατηγικού δόγματος.
    Τέλος θα έπρεπε να άρει το casus beli έναντι της Ελλάδος, να παύσει αμέσως κάθε αμφισβήτηση της Ελληνικής εθνικής κυριαρχίας και τις σχετικές παραβιάσεις, παραβάσεις, υπερπτήσεις, «αβλαβείς διελεύσεις» και λοιπές προκλήσεις, όπως και την ανάμειξή της στην Δυτική Θράκη. Επίσης θα έπρεπε να αναγνωρίσει την οικουμενικότητα του Πατριαρχείου και να επιτρέψει την επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης. Δηλαδή θα έπρεπε να εγκαταλείψει την εξωτερική της πολιτική των τελευταίων τριάντα χρόνων και να αποποιηθεί των ηγεμονικών νεο-οθωμανικών φιλοδοξιών της.
    Αυτές οι πραγματικά ριζοσπαστικές κινήσεις θα της επέτρεπαν όμως να εισπράξει τεράστια έσοδα από την συμμετοχή της στα ενεργειακά κονσόρτσιουμ που διαμορφώνονται ήδη. 
  Μία άλλη κοινωνία, χωρίς ψυχοπαθολογικές εμμονές, στρατοκρατική λογική και γεωπολιτικές ανασφάλειες, οργανωμένη στην βάση του ορθού λόγου και της επιδίωξης της ειρηνικής ανάπτυξης και καλής γειτονίας, ενδεχομένως θα επέλεγε ένα τέτοιο σενάριο.
    Αλλά η Τουρκία, μία χώρα με εμφανή σύνδρομα ανωτερότητας, δεν αντέχει την λογική της διαπραγμάτευσης επί ίσοις όροις. Οι αυτοκρατορικές της αναμνήσεις και οι ηγεμονικές της ψευδαισθήσεις  την ωθούν να υπαγορεύει τους όρους της ακόμη και στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η εξόρυξη φυσικού αερίου ή πετρελαίου σε χώρο που διεκδικεί έστω και χωρίς νομικά επιχειρήματα είναι κόκκινη γραμμή της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής. Οι αντιδράσεις της επομένως θα κινηθούν από το επίπεδο των διπλωματικών πιέσεων, διλημμάτων και απειλών έως και πιθανά κλιμακούμενα θερμά επεισόδια. Φυσικά, η αντιπαράθεση της Τουρκίας με την Δύση και το Ισραήλ θα έχει τεράστιο κόστος γι’αυτήν.
    Η έκβαση της διελκυστίνδας αυτής θα είναι κρίσιμη, το διακύβευμα είναι τεράστιο, και ο έλεγχος των κοιτασμάτων θα διαμορφώσει την παγκόσμια ενεργειακή άρα και γεωστρατηγική ισορροπία. 

*O Μελέτης Η. Μελετόπουλος  είναι  Διδάκτωρ Οικο νομικών και Κοινωνικών  Επιστημών Πανεπιστημίου Γενεύης