Πέμπτη 31 Μαρτίου 2011

Γενς Μπάστιαν: Πολλά και κρίσιμα τα αναπάντητα ερωτήματα για την Ελλάδα

http://www.dw-world.de/dw/article/0,,14949224,00.html

Οικονομία | 28.03.2011

Ο γερμανός οικονομολόγος επισημαίνει ότι μεταξύ των θεμάτων που έμειναν ανοιχτά στις Βρυξέλλες είναι και οι όροι δανεισμού για την Ελλάδα τα επόμενα χρόνια.

Το πακέτο διάσωσης των προβληματικών χωρών της ευρωζώνης είναι έτοιμο. Μετά από πολύμηνες διαβουλεύσεις, αντιπαραθέσεις και συμβιβασμούς, οι Ευρωπαίοι έφτιαξαν το πλαίσιο κανόνων για τη σταθερότητα του κοινού τους νομίσματος. Περικοπές, λιτότητα και άλλα επώδυνα για τους πολίτες μέτρα θεσμοθετούνται πλέον ως φάρμακο για την «αρρώστια» των χωρών που «ζουν πάνω από τις δυνατότητές τους». Εμπεριέχει όμως και σημαντικά μέτρα για τη διάσωση των προβληματικών χωρών. Έχει βάθος και προβλέψεις για τους δυνητικούς κινδύνους.

Το πακέτο δεν συνιστά τη λύση του αινίγματος

Το συνολικό πακέτο για τη σταθερότητα του ευρώ ήταν στο επίκεντρο του συμποσίου που διοργάνωσε στο Λόκουμ της Κάτω Σαξονίας το Σαββατοκύριακο
η Ευαγγελική Ακαδημία. Μεταξύ των εισηγητών ήταν και ο γερμανός οικονομολόγος Γενς Μπάστιαν, ερευνητής στο Ελληνικό Ίδρυμα Ευρωπαϊκής και Εξωτερικής Πολιτικής (ΕΛΙΑΜΕΠ). Πώς αξιολογεί το αποτέλεσμα της συνόδου «Τα μέτρα που αποφασίστηκαν στη σύνοδο αποτελούν βήμα στη σωστή κατεύθυνση, αλλά είναι μόνο ένα μικρό βήμα και δεν συνιστά τη λύση του αινίγματος», λέει ο γερμανός οικονομολόγος και προσθέτει: Το πακέτο «δεν ανταποκρίνεται στο ζητούμενο μιας περιεκτικής βελτίωσης. Πολλά ζητήματα έμειναν ανοιχτά και θα πρέπει να τα επεξεργασθούν αργότερα στις λεπτομέρειές τους οι Ευρωπαίοι. Και αυτό γιατί στη Γερμανία και τη Φιλανδία επίκεινται εκλογές και οι κυβερνήσεις των χωρών αυτών δεν είναι ακόμη σε θέση να προχωρήσουν σε συμβιβασμούς».
Ο γερμανός οικονομολόγος, που ζει και εργάζεται εδώ και πολλά χρόνια στην Ελλάδα, διευκρινίζει ότι μεταξύ των μεγάλων θεμάτων που έμειναν ανοιχτά στις Βρυξέλλες είναι το επιτόκιο δανεισμού της Ιρλανδίας και οι όροι ενδεχόμενης ένταξης της Πορτογαλίας στον μηχανισμό διάσωσης.
Θα αναλάβει νέες υποχρεώσεις η Αθήνα ή όχι

Όμως και για την Ελλάδα δεν έχουν κλείσει όλα τα θέματα. «Και η Ελλάδα, παρά τις επί μέρους επιτυχίες που σημείωσε, όπως είναι η μείωση του επιτοκίου δανεισμού και η επιμήκυνση αποπληρωμής του χρέους της, εξακολουθεί να μην γνωρίζει πως θα διαμορφωθούν από την ΕΕ και την ΕΚΤ οι όροι δανεισμού τα επόμενα χρόνια. Θα υπάρχουν νέα μέτρα αν διαφανεί ότι η λύση του ελληνικού προβλήματος αργεί να φανεί; Θα αναλάβει νέες υποχρεώσεις η Αθήνα ή όχι. Πόσο πιθανό είναι το ενδεχόμενο αύξησης του επιτοκίου δανεισμού αργότερα, δεδομένου ότι η Ελλάδα αντιμετωπίζεται με μια λογική τιμωρίας. Πώς θα αντιδράσει η Ευρώπη εάν η Ελλάδα δεν καταφέρει να τηρήσει κάποια από τις υποχρεώσεις της; Θα αυξηθούν τα επιτόκια; Θα της στερήσουν κάποια από τις δόσεις της βοήθειας; Θα αρχίσουν πάλι να συζητούν για το ενδεχόμενο αποβολής της Ελλάδας από την ευρωζώνη; Οι ασάφειες είναι πολλές και δεν θα υπέγραφα ότι η δόθηκε λύση στο πρόβλημα και ότι η Ελλάδα έχει σωθεί», υποστηρίζει ο γερμανός ερευνητής.

Να πεισθούν οι Γερμανοί επενδυτές να επανεξετάσουν τη στάση τους έναντι της Ελλάδας
#b#Πέραν όμως του πλαισίου σταθερότητας, το στοίχημα για την Ελλάδα εξακολουθεί να παραμένει η ανάπτυξη της οικονομίας της. Και για αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικές οι επενδύσεις από το εξωτερικό, επισημαίνει ο Γενς Μπάστιαν και διευκρινίζει: «Και στο πεδίο της προσέλκυσης επενδύσεων θα πρέπει η Ελλάδα να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της. Οι επενδύσεις αντικατοπτρίζουν την εικόνα που παρουσιάζει μια χώρα προς τα έξω. Όμως, οι επενδυτές πρέπει συχνά να αντιμετωπίζονται ευνοϊκά, να τους προσφέρονται ελκυστικοί επενδυτικοί όροι και κίνητρα. Αυτό είναι υποχρέωση της Ελλάδας, αλλά απαιτείται επίσης μια δημιουργική ευρωπαϊκή αντιμετώπιση. Σε διμερές επίπεδο είναι ζητούμενο μια πολιτική προσέλκυσης επενδύσεων. Εδώ θα μπορούσε η Ελλάδα σε συνεργασία με την Γερμανική Τράπεζα Ανασυγκρότησης, KfW, ή με την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων να προσφέρουν επενδυτικά κίνητρα για μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Θα πρέπει να διευθετηθούν με τέτοιο τρόπο οι συγχρηματοδοτήσεις έτσι ώστε τα επιτόκια να κινούνται σε λογικά επίπεδα, ο χρόνος αποπληρωμής να είναι αρκετός. Στόχος είναι να πεισθούν οι Γερμανοί επενδυτές να επανεξετάσουν τη στάση τους έναντι της Ελλάδας», υπογραμμίζει ο Γενς Μπάστιαν.
Σταμάτης Ασημένιος
Υπεύθ. Σύνταξης: Κώστας Συμεωνίδης

Τρίτη 29 Μαρτίου 2011

ΚΙΝΗΜΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ - ΣΠΙΘΑ ΠΙΚΕΡΜΙΟΥ

ΚΙΝΗΜΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ - ΣΠΙΘΑ ΠΙΚΕΡΜΙΟΥ

Τόρστεν Βίντελς: Ελληνικό Χρέος

 Δεν έχουμε ούτε εγγυήσεις αλλά ούτε default για το ελληνικό χρέος

ΠΗΓΗ : http://www.dw-world.de/popups/popup_lupe/0,,14946187,00.html
Chefvolkswirt der NORD/LB, Tagung in Loccum (Niedersachsen) zu Griechenlandkrise, 26.03.11, Foto: Stamatis Assimenios DW/griechisch

Βρισκόμαστε σε ένα σταυροδρόμι, όπου θα πρέπει να ληφθούν αποφάσεις για την αντιμετώπιση του ελληνικού χρέους υποστηρίζει ο ο Τόρστεν Βίντελς, επικεφαλής οικονομολόγος της γερμανικής τράπεζας Nord/LB



 «Η Ελλάδα και τα διδάγματα από την κρίση» ήταν ο τίτλος του τριήμερου συμποσίου που διοργάνωσε στο Loccum της Κάτω Σαξωνίας η Ευαγγελική Ακαδημία. Εκπρόσωποι του πολιτικού κόσμου, των τραπεζών, της οικονομίας, των συνδικάτων, της Κομισιόν, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και άλλων οργανισμών κατέθεσαν τις απόψεις τους καλούμενοι να απαντήσουν στο ερώτημα τι θα πρέπει να γίνει για την υπέρβαση της κρίσης χρέους που αντιμετωπίζει η Ελλάδα και άλλες χώρες του ευρωπαϊκού Νότου.

«Κρίση χρέους στην ευρωζώνη. Η κατάσταση των υπερχρεωμένων χωρών και οι πιστωτές τους» ήταν ο τίτλος της εισήγησης του Τόρστεν Βίντελς. Ο επικεφαλής οικονομολόγος της τράπεζας Nord/LB προέβη στην ανάλυση της κατάστασης από την οπτική γωνία των πιστωτών και κατέθεσε τις εκτιμήσεις του για την πορεία του ελληνικού δημοσίου χρέους.

Θα πρέπει να δοθεί χρόνος στην Ελλάδα

Ο κ. Βίντελς παραδέχθηκε ότι από την εισαγωγή ακόμη του ευρώ είχαν εκφραστεί αμφιβολίες για την αξιοπιστία των ελληνικών στατιστικών στοιχείων που αφορούσαν στο δημοσιονομικό έλλειμμα και το δημόσιο χρέος. «Το σοκ έγινε ακόμη μεγαλύτερο όταν το σπιράλ των επιτοκίων άρχισε να εκτοξεύεται στα ύψη, καθώς κανείς δεν γνώριζε εάν η Ελλάδα μπορεί να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της. Αυτές οι αμφιβολίες, οι οποίες κοστίζουν ακριβά σε μια τράπεζα σε περίπτωση που ο οφειλέτης δεν μπορεί να ανταποκριθεί, δεν αναχαιτίστηκαν με σύνεση από τους πολιτικούς», επισημαίνει ο γερμανός οικονομολόγος.

Ο Τόρστεν Βίντελς τονίζει ότι τα διαρθρωτικά προβλήματα της Ελλάδας ήταν γνωστά. Γνωστό ήταν επίσης το πρόβλημα της διαφθοράς και του νεποτισμού. Ο ίδιος ερμήνευσε την εκλογή Παπανδρέου ως ένδειξη για την αντιμετώπιση αυτών των προβλημάτων. Θα έπρεπε να δοθεί χρόνος στην Ελλάδα και παράλληλα να ενταθούν οι πιέσεις προς την κυβέρνηση ώστε αυτή να προχωρήσει σε βαθιές τομές, υποστηρίζει και προσθέτει: «Κάτι τέτοιο δεν μπορεί να γίνει σε διάστημα δύο ή τριών ετών. Είναι μια διαδικασία που πρέπει να ξεκινήσει και η οποία πρέπει να συνοδεύεται με ελέγχους και πιέσεις και η οποία σίγουρα θα διαρκέσει 10 με 20 χρόνια».

Η Ελλάδα θα αναχρηματοδοτεί το χρέος της μέσω της ΕΕ
Ο επικεφαλής οικονομολόγος της Nord/LB χαρακτηρίζει κρίσιμη την παρούσα φάση για την εξέλιξη του ελληνικού χρέους. Βρισκόμαστε σε ένα σταυροδρόμι, όπου θα πρέπει να ληφθούν αποφάσεις. Η ΕΕ θα πρέπει να αποκλείσει ότι θα υπάρξει μείωση της αξίας των ελληνικών ομολόγων ή θα πρέπει να έλθει αυτή η μείωση. «Υπάρχουν μόνο αυτές οι δύο δυνατότητες. Οι πολιτικοί στην Ευρώπη θα πουν ότι δεν υπάρχει κίνδυνος haircut των ελληνικών ομολόγων ή θα υπάρξει αυτή η έκπτωση, η οποία και θα σηματοδοτούσε μια νέα αρχή, καθώς η Ελλάδα θα είχε μικρότερα χρέη. Στην παρούσα φάση οι πολιτικοί υποστηρίζουν ότι θα πρέπει να συμμετάσχουν ιδιώτες πιστωτές στο κόστος και από την άλλη πλευρά η ελληνική κυβέρνηση τονίζει ότι δεν θα υπάρξει αναδιάρθρωση του χρέους. Δεν έχουμε δηλαδή ούτε εγγυήσεις αλλά ούτε default. Και όσο δεν δίνεται λύση σε αυτό το πρόβλημα θα πρέπει η Ελλάδα να αναχρηματοδοτεί το χρέος της μέσω της ΕΕ», παρατηρεί.

Η ελληνική οικονομία θα πρέπει να γίνει εξωστρεφής
Στο μεταξύ θα πρέπει η Ελλάδα να ακολουθεί μια επώδυνη πολιτική με περικοπές, με υψηλή φορολογία και με μείωση μισθών και συντάξεων, εξηγεί ο κ. Βίντελς. Ο γερμανός οικονομολόγος γνωρίζει ότι στην παρούσα μεταβατική φάση και παρά τα μέτρα το ποσοστό του χρέους επί του ΑΕΠ θα αυξάνεται. Και αυτό θα αλλάξει μόνο όταν η ελληνική οικονομία γίνει εξωστρεφής. «Είμαστε σε μια φάση που θα κριθούν πολλά από τις εξαγωγές και το ερώτημα που τίθεται είναι εάν η διάρθρωση της ελληνικής οικονομίας επιτρέπει την αύξηση των ελληνικών εξαγωγών, έτσι ώστε να έλθουν από το εξωτερικό οι πόροι που απαιτούνται για την προσαρμογή της Ελλάδας. Αυτό σημαίνει ότι η Ελλάδα θα πρέπει να ακολουθήσει το παράδειγμα των ασιατικών χωρών στη δεκαετία του 90 και να στηριχθεί στις εξαγωγές της. Είναι αναγκαία η αναβάθμιση των πλεονεκτημάτων της Ελλάδας, όπως του τουρισμού και της ναυτιλίας για να βγει η Ελλάδα από την κρίση», τονίζει ο κ. Βίντελς.

Η επιστροφή στη δραχμή δεν είναι καλή ιδέα

Αναφερόμενος στις παροτρύνσεις κάποιων οικονομολόγων προς την ελληνική κυβέρνηση να εγκαταλείψει τη ζώνη του ευρώ και να επιστρέψει στη δραχμή, προκειμένου να αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας ο Τόρστεν Βίντελς υπογραμμίζει: «Δεν είναι καλή ιδέα. Πρόκειται για μια πρόταση θεωρητικών οικονομολόγων. Εγώ σκέφτομαι πάντα τους πελάτες μου και σκέφτομαι ότι εάν τους ρωτήσω εάν θα ήθελαν να ανταλλάξουν το σκληρό ευρώ με κάποιο μαλακό νόμισμα, όπως η δραχμή, η απάντησή τους θα ήταν αρνητική. Και αυτό θα έκαναν όλοι οι έχοντες κεφάλαια».
Με λίγα λόγια «θα είχαμε τεραστίων διαστάσεων φυγή κεφαλαίων από την Ελλάδα, κάτι που θα έφερνε την Ελλάδα 10 με 20 χρόνια πίσω. Η κυβέρνηση λοιπόν θα πρέπει να πει ότι με το ευρώ έχουμε ένα πρόβλημα προσαρμογής, το οποίο όμως θα είχαμε και χωρίς το ευρώ. Μια τέτοιου είδους υποτίμηση θα έφερνε την Ελλάδα σε προ δεκαετίας ή εικοσαετίας επίπεδα», τονίζει ο επικεφαλής οικονομολόγος της Nord/LB.

Τέλος, ο Τόρστεν Βίντελς παραδέχεται ότι στην παρούσα φάση και μετά τις πολιτικές εξελίξεις στην Πορτογαλία δεν θα συμβούλευε τους πελάτες του να αγοράσουν πορτογαλικά κρατικά ομόλογα.


Σταμάτης Ασημένιος

Υπεύθ. Σύνταξης: Κώστας Συμεωνίδης
---
DW-Grafik: Per Sander
2011_02_22_drachme_euro.psd
German Chancellor Angela Merkel, center right, speaks with French President Nicolas Sarkozy, fifth right, during a round table meeting at an EU Summit in Brussels on Friday, March 11, 2011. European Union nations are putting French President Nicolas Sarkozy under pressure even before his arrival at Friday's EU summit, complaining he was out of line to give a Libyan opposition group diplomatic recognition before any joint action could be discussed. Standing left is European Commission President Jose Manuel Barroso, and second left is Greek Prime Minister George Papandreou. (Foto:Virginia Mayo/AP/dapd)
Bundeskanzlerin Angela Merkel (CDU) spricht am Dienstag (22.02.11) im Bundeskanzleramt in Berlin waehrend eines gemeinsamen Pressestatements neben Griechenlands Ministerpraesidenten Giorgos Papandreou. Merkel empfing Papandreou zu einem bilateralen Gespraech. Foto: Patrick Sinkel/dapd
Tagung in Loccum (Niedersachsen) zu Griechenlandkrise, 25-27.03.2011, Foto: Stamatis Assimenios DW/griechisch, Auf dem Foto einige Teilnehmer

Κυριακή 20 Μαρτίου 2011

Μελετόπουλος Μελέτης- ΓΙΓΑΝΤΟΜΑΧΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΛΕΒΙΑΘΑΝ



ΓΙΓΑΝΤΟΜΑΧΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΛΕΒΙΑΘΑΝ

Αναρτήθηκε από τον/την ΛΑΚΕΔΑΙΜΩΝ στο 19/03/2011
Quantcast

Γράφει  : ο Μελέτης Η. Μελετόπουλος *
                            
    Η πυρηνική τραγωδία στην Ιαπωνία οδηγεί άμεσα σε αναθεώρηση ή και αναστολή της παραγωγής πυρηνικής ενέργειας, υπό την πίεση της τρομοκρατημένης κοινής γνώμης. Η απελευθερωμένη ραδιενέργεια είναι ένας αόρατος δολοφόνος χωρίς σύνορα.
    Ο πολιτισμός επιστρέφει λοιπόν προσώρας στο πετρέλαιο και κυρίως στο φυσικό αέριο. Οι εναλλακτικές μορφές ενέργειας δεν έχουν ακόμα επαρκώς αναπτυχθεί ώστε να υποκαταστήσουν τις συμβατικές (και ρυπογόνες) . Η δε ανάπτυξή τους απαιτεί ακόμα χρόνο.
    Υπ’αυτές τις συνθήκες, τα τεράστια (σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις) κοιτάσματα που βρίσκονται στην ζώνη νότιο Ιόνιο Πέλαγος-βόρειο Λιβυκό Πέλαγος- Καστελλόριζο-Κύπρος- ακτές Μέσης Ανατολής καθίστανται επίκεντρο του διεθνούς ενδιαφέροντος και ανταγωνισμού μεταξύ των μεγάλων και των μικρότερων περιφερειακών δυνάμεων.
   Η Δύση, δηλαδή οι ΗΠΑ και η Ευρωπαϊκή Ένωση, είναι ο επίδοξος νομέας των κοιτασμάτων. Αλλά η πρόσβαση στα ενεργειακά κοιτάσματα περνάει από τα κράτη της περιοχής που ελέγχουν νομίμως τον χώρο(Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, Υφαλοκρηπίδα), δηλαδή την Ελλάδα, την Κύπρο και το Ισραήλ, οριακά δε την Συρία, την Αίγυπτο και την Λιβύη. Επομένως προαπαιτούνται συμμαχίες και συμφωνίες διανομής μεταξύ των ενδιαφερομένων μερών: οι μεγάλες δυνάμεις θα προσφέρουν την τεχνογνωσία και την γεωστρατηγική κάλυψη, οι εγχώριες δυνάμεις τα ιδιοκτησιακά δικαιώματα εξόρυξης.
    Ήδη στην περιοχή έχει διαμορφωθεί άξονας Ελλάδος-Κύπρου-Ισραήλ (με γεωστρατηγική προέκταση το ημιανεξάρτητο Κουρδιστάν και την Αρμενία). Ο άξονας έχει δύο σκέλη:πολιτικο στρατιωτική συμμαχία και συνεκμετάλλευση των κοιτασμάτων. Αυτός ο άξονας είναι η αιχμή του δόρατος του δυτικού κόσμου στην πετρελαιοφόρο ζώνη. 
    Η Τουρκία στερείται προσβάσεων στις επίμαχες ενεργειοφόρες περιοχές και αισθάνεται περιεσφιγμένη γεωστρατηγικά και γεωοικονομικά, ενώ διαβλέπει την προοπτική της περιθωριοποίησής της δίπλα στον ανερχόμενο ενεργειακό άξονα.
    Αλλά η δυσχερής θέση της Τουρκίας αποτελεί προϊόν δικής της αποκλειστικά επιλογής. Αυτο-αποκλείστηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση, επιδεικνύοντας αδιαλλαξία στους γεωπολιτικούς όρους που ετέθησαν για την εισδοχή της. Αρνήθηκε να ομαλοποιήσει τις σχέσεις της με την Ελλάδα (μη άρση του casus beli) και την Κύπρο (όπου παραμένει ως κατοχική δύναμη). Το κυριώτερο, συγκρούσθηκε με το Ισραήλ και τις ΗΠΑ, υποστηρίζοντας το Ιράν και  εμφανιζόμενη ως ηγέτις των Μουσουλμάνων της Ευρώπης αλλά και της Μέσης Ανατολής. Το αποτέλεσμα ήταν τα αρμόδια όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ευρωκοινοβούλιο,συμβούλιο υπουργών Εξωτερικών) να θέσουν στις αρχές του χρόνου ανυπέρβλητα εμπόδια στην συνέχιση της ενταξιακής διαδικασίας.
    Η Τουρκία επιδιώκει να συμμετάσχει στην διανομή των κοιτασμάτων, παρακάμπτοντας και αποκλείοντας την Ελλάδα, την Κύπρο και το Ισραήλ, ως απευθείας συνομιλητής της Δύσης ή και ως αντίπαλος της Δύσης. Θέλει να σύρει την Δύση σε διαπραγμάτευση, εκβιάζοντάς την, με «αντίποινα» μία ειδική σχέση Τουρκίας-Ρωσσίας ή Τουρκίας-Ιράν ή και συσπειρώνοντας την Μέση Ανατολή εναντίον της Δύσης. Απειλεί επίσης, ευθέως και ρητώς (βλ. πρόσφατες δηλώσεις Ραούφ Ντενκτάς), με γεωστρατηγική αποσταθεροποίηση στην Ανατολική Μεσόγειο, στην περίπτωση που προχωρήσουν οι διαδικασίες αξιοποίησης των κοιτασμάτων από τις δυτικές εταιρείες που ήδη έχουν υπογράψει συμβόλαια με την Κύπρο και το Ισραήλ. Αξιοποιεί το πλαίσιο της «σύγκρουσης των πολιτισμών»,για να δημιουργήσει ιδεολογικό επικάλυμμα. Ασφαλώς θα αναζητήσει συμμάχους στον χώρο της Μέσης Ανατολής, επικαλούμενη τον κοινό αραβομουσουλμανικό παρονομαστή. Επίσης είναι βέβαιο ότι θα επιχειρήσει να εκμεταλλευθεί πολιτικά και διπλωματικά την σαρωτική ανατροπή των αραβικών καθεστώτων της βορείου Αφρικής και της Μέσης Ανατολής. 
    Η Τουρκία ενδεχομένως θα μπορούσε να γίνει αποδεκτή στο ενεργειακό «κλαμπ» που διαμορφώνεται στην Ανατολική Μεσόγειο, εάν αναθεωρούσε την συγκρουσιακή της σχέση με το Ισραήλ. Αυτή η σύγκρουση αποτελεί όμως την βασική συνθήκη για την ανάδειξή της σε περιφερειακή μουσουλμανική δύναμη, όπως προβλέπει το όραμα  Νταβούτογλου.
    Επίσης η Τουρκία θα έπρεπε να αναγνωρίσει την Κύπρο, να παραδώσει την Αμμόχωστο και να αποσύρει τα στρατεύματά της από το βόρειο τμήμα, το οποίο θα καθίστατο μέρος μίας χαλαρής συνομοσπονδίας με την ελεύθερη Κύπρο, που όμως θα μετείχε στην νομή του ενεργειακού πλούτου. Αυτό θα οδηγούσε βεβαίως στην γεωστρατηγική αποδύναμωσή της, τουλάχιστον όπως το εννοούν οι ιθύνοντες του τουρκικού γεωστρατηγικού δόγματος.
    Τέλος θα έπρεπε να άρει το casus beli έναντι της Ελλάδος, να παύσει αμέσως κάθε αμφισβήτηση της Ελληνικής εθνικής κυριαρχίας και τις σχετικές παραβιάσεις, παραβάσεις, υπερπτήσεις, «αβλαβείς διελεύσεις» και λοιπές προκλήσεις, όπως και την ανάμειξή της στην Δυτική Θράκη. Επίσης θα έπρεπε να αναγνωρίσει την οικουμενικότητα του Πατριαρχείου και να επιτρέψει την επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης. Δηλαδή θα έπρεπε να εγκαταλείψει την εξωτερική της πολιτική των τελευταίων τριάντα χρόνων και να αποποιηθεί των ηγεμονικών νεο-οθωμανικών φιλοδοξιών της.
    Αυτές οι πραγματικά ριζοσπαστικές κινήσεις θα της επέτρεπαν όμως να εισπράξει τεράστια έσοδα από την συμμετοχή της στα ενεργειακά κονσόρτσιουμ που διαμορφώνονται ήδη. 
  Μία άλλη κοινωνία, χωρίς ψυχοπαθολογικές εμμονές, στρατοκρατική λογική και γεωπολιτικές ανασφάλειες, οργανωμένη στην βάση του ορθού λόγου και της επιδίωξης της ειρηνικής ανάπτυξης και καλής γειτονίας, ενδεχομένως θα επέλεγε ένα τέτοιο σενάριο.
    Αλλά η Τουρκία, μία χώρα με εμφανή σύνδρομα ανωτερότητας, δεν αντέχει την λογική της διαπραγμάτευσης επί ίσοις όροις. Οι αυτοκρατορικές της αναμνήσεις και οι ηγεμονικές της ψευδαισθήσεις  την ωθούν να υπαγορεύει τους όρους της ακόμη και στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η εξόρυξη φυσικού αερίου ή πετρελαίου σε χώρο που διεκδικεί έστω και χωρίς νομικά επιχειρήματα είναι κόκκινη γραμμή της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής. Οι αντιδράσεις της επομένως θα κινηθούν από το επίπεδο των διπλωματικών πιέσεων, διλημμάτων και απειλών έως και πιθανά κλιμακούμενα θερμά επεισόδια. Φυσικά, η αντιπαράθεση της Τουρκίας με την Δύση και το Ισραήλ θα έχει τεράστιο κόστος γι’αυτήν.
    Η έκβαση της διελκυστίνδας αυτής θα είναι κρίσιμη, το διακύβευμα είναι τεράστιο, και ο έλεγχος των κοιτασμάτων θα διαμορφώσει την παγκόσμια ενεργειακή άρα και γεωστρατηγική ισορροπία. 

*O Μελέτης Η. Μελετόπουλος  είναι  Διδάκτωρ Οικο νομικών και Κοινωνικών  Επιστημών Πανεπιστημίου Γενεύης

Κυριακή 13 Μαρτίου 2011

Tariq Ali και Mark Weisbrot Συζητούν για την Οικονομική Κρίση στην Ελλάδα-Επικίνδυνο παιχνίδι της ΕΕ


Πρόχειρη ελεύθερη μετάφραση

Οι εργατικές ενώσεις απεργούν ενάντια στις "μεταρρυθμίσεις"-στα μέτρα λιτότητας, ζητώντας  να πληρώσουν αυτοί που δημιούρησαν την κρίση (που τα πήραν) και  διαχειρίστηκαν τα οικονομικά.


Tariq Ali (συγγραέας, ακτιβιστής):
Οι εργατικές ενώσεις στν Ελλάδα κατανούν ότι αν αυτά τα μέτρα γίνουν αποδεκτά, οι όροι ζωής θα καταβαραθρωθούν και ο λαός θα υποφέρει. Πώς γίνεται όλα τα μέτρα περικοπών να αφορούν τους εργαζόμενους και όχι τους πλούσιους; Και γιατί οι τραπεζίτες δεν τιμωρούνται;  Γιατί το σύστημα δημιουργημένο από τον νεοφιλευθερισμό της απορρύθμισης- στην πραγματικότητα από τη νομιμοποίηση της οικονομικής σπέκουλας-  δεν σταματά; Και είδαμε στη Γερμανία, χτές βράδυ, την κυβερνητική συμμαχία της καγκελαρίου Μέρκελ (που υπέστη προσφατα μεγάλη ήττα) να καλείται να παραιτηθεί  και οι σοσιαλδημοκράτες αντιτιθέμενοι τώρα να τονίζουν ότι το οικονομικο σύστημα πρέπει άμεσα να αλλάξει ως ευρισκόμενο σε χαοτική κατάσταση...
 Οι άνθρωποι που αγωνίζονται στους δρόμους της Ελλάδας αγωνίζονται για όλη την Ευρώπη και σχετικά πρόσφατα  ύψωσαν πανώ στο βράχο της  Ακρόπολης που έλεγε "Ευρώπη έλα μαζί μας!". Και αν οι Ευρωπαίοι εργαζόμενοι ενώνονταν με τους Ελληνες θα είχαμε σίγουρα σοβαρή αλλαγή !


Mark Weisbrot- Διευθυντής του Κέντρου Οικονομικής και Πολιτικής Ερευνας-Ουάσιγκτον:

Η αναδόμηση της οικονομίας στην  Ελλάδα έχει ως βάση της την τιμωρία των εργαζομένων  και τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού. Με όσα οι τράπεζες και οι κυβερνώντες αποφασίζουν, κάνουν την ύφεση χειρότερη στην Ελλάδα-  κι αυτό είναι άκρως μη φιλελεύθερο. Η οικονομική θεωρία που χρησιμοποιούν είναι η εσωτερική υποτίμηση, γιατί κρατούν το ευρώ και προσπαθουν να δημιουργήσουν αρκετή ανεργία  ώστε οι μισθοί και οι τιμές να πέσουν, με σκοπό  η Ελλάδα να γίνει τότε ανταγωνιστική. Η διαδικασία αυτή συνήθως δεν δουλεύει. Οι εκτιμήσεις της ελληνικής κυβέρνησης λένε ότι το χρέος είναι περίπου 150%  και αν ακολουθήσουν το πρόγραμμα, σε δυο χρόνια από τώρα θα έχουν 149%.  Αυτό είναι πραγματικά παράλογο και μπορείς να δείς τον παραλογισμό στις οικονομικές αγορές που απαιτούν ακόμα περισσότερες περικοπές, που θα κάνουν τα πράγματα ακόμα χειρότερα... Τιμωρούν την Ελλάδα και δεν δίνουν λύση-μα χειροτερεύουν την κατάσταση. Και την κάνουν  χειρότερη και στην Πορτογαλία, την Ισπανία, την Ιρλανδία, και επίσης την Ιταλία. Αυτό είναι ένα πρόβλημα που πρέπει να επιλυθεί και δεν επιλύεται !

3Η ΕΚΘΕΣΗ ΤΡΟΙΚΑΣ

The Economic Adjustment Programme for Greece - Third review - ECFIN - European Commission:
"The Economic Adjustment Programme for Greece - Third review - ECFIN - European Commission"

2η ΕΚΘΕΣΗ ΤΡΟΙΚΑΣ

1η ΕΚΘΕΣΗ-MNHMONIO

http://ec.europa.eu/economy_finance/publications/occasional_paper/2010/pdf/ocp61_en.pdf
The Economic Adjustment Programme for Greece Μάιος 2010

Σάββατο 12 Μαρτίου 2011

Μνημόνιο για πάντα από τις Βρυξέλλες


Τεράστια προσπάθεια παραπληροφόρησης ξεκίνησαν τα κυβερνητικά παπαγαλάκια για να πείσουν ότι το «Σύμφωνο για το Ευρώ» και οι ρυθμίσεις για το ελληνικό κρατικό χρέος, που αποφασίστηκαν στην προχθεσινή σύνοδο της ευρωζώνης, είναι προς όφελος του λαού. Κι όμως, η περιβόητη επιμήκυνση του δανείου είναι καταγραφή της αποτυχίας του Μνημονίου και αναγκαία συνθήκη για να πάρουν οι «δανειστές» (τοκογλύφοι - τραπεζίτες) τα λεφτά «τους» πίσω, δηλαδή τα δικά μας λεφτά. Όσο για τη μείωση του επιτοκίου, αυτή θα αναιρεθεί σε λίγους μήνες, αφού το επιτόκιο είναι κυμαινόμενο και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα αυξήσει τα επιτόκια χορηγήσεων.

 Όσα έδωσε η κυβέρνηση - «δώστα όλα» στο κεφάλαιο είναι πραγματικά τραγικά. Θα οδηγήσουν σε ευρω-φτώχεια, σε ένα ακόμα χειρότερο Μνημόνιο αέναης διάρκειας, χωρίς ελπίδα.
Κατ’ αρχήν, επιβεβαιώθηκε η υποχρέωση να εκποιηθεί δημόσια περιουσία για να συγκεντρωθούν 50 δισ. ευρώ μέχρι το 2015. Θα ξεπουληθούν κοψοτιμής όλες οι ΔΕΚΟ, ανεβάζοντας το κόστος ζωής σημαντικά. Αλλά αυτές δεν φτάνουν: H μετοχική αξία του κρατικού κομματιού όλων των εισηγμένων ΔΕΚΟ στο χρηματιστήριο είναι 6,5 δισεκατομμύρια. Λείπουν 43 δισ. και κάτι ψιλά... Καταλαβαίνετε τι ξεπούλημα δημόσιας γης θα γίνει...
Δεύτερο, υπάρχει σαφής κατεύθυνση να ορισθεί με νομικό δεσμευτικό τρόπο (συνταγματική αναθεώρηση ή νόμος - πλαίσιο) η υποχρέωση διατήρησης του ελλείμματος σε μηδενικά σχεδόν επίπεδα. Ο ζουρλομανδύας της Μέρκελ, του Μάαστριχτ και του νεοφιλελευθερισμού γίνεται πια στραγγαλιστικός για κάθε κοινωνικό δικαίωμα.
Τρίτο, τίθεται σαφής στόχος να μειωθούν οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων, έτσι ώστε να πιέζουν σε ακόμα πιο χαμηλά επίπεδα και τις αμοιβές του ιδιωτικού τομέα. Όσο για τις τελευταίες, μπαίνει επιτακτικά ο στόχος να σπάσει όχι μόνο οποιαδήποτε σύνδεσή τους με τον πληθωρισμό (άρα θα φτωχύνουν ακόμη περισσότερο οι εργαζόμενοι), αλλά και να υπονομευθούν οι συλλογικές διαπραγματεύσεις για τις συμβάσεις.
Τέλος, κάθε κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη κάθε χρόνο να καταθέτει σχέδιο τήρησης του «Συμφώνου για το Ευρώ», άρα η πολιτική μπαίνει στον αυτόματο πιλότο των Βρυξελλών, της ΕΕ, των τραπεζών και του κεφαλαίου. Το κοινωνικό ολοκαύτωμα πρέπει να εγκριθεί στην επόμενη σύνοδο, στις 24-25 Μάρτη. Θα στείλουν οι εργαζόμενοι σε όλη τη χώρα μήνυμα ανυπακοής και ανατροπής.
http://www.prin.gr/2011/03/1303.html

Κυριακή 6 Μαρτίου 2011

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΛΟΓΙΣΤΙΚΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ (ΕΛΕ) ΓΙΑ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΜΗ ΝΟΜΙΜΟΥ ΚΑΙ ΕΠΑΧΘΟΥΣ ΧΡΕΟΥΣ!

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΛΟΓΙΣΤΙΚΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ (ΕΛΕ) ΓΙΑ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΜΗ ΝΟΜΙΜΟΥ ΚΑΙ ΕΠΑΧΘΟΥΣ ΧΡΕΟΥΣ!

E-mail Εκτύπωση PDF

ΑΠΛΕΤΟ ΦΩΣ ΣΤΗΝ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ, ΣΥΝΘΕΣΗ ΚΑΙ ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΡΕΟΥΣ!
Ο ΛΑΟΣ ΔΕΝ ΟΦΕΙΛΕΙ ΤΙΠΟΤΑ!
Παρουσιάστηκε την Πέμπτη 3 Μαρτίου, σε συνέντευξη Τύπου που δόθηκε στην ΕΣΗΕΑ η Πρωτοβουλία για τη συγκρότηση Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου (ΕΛΕ) του δημόσιου χρέους της χώρας, βασική εργασία της οποίας θα είναι το δημόσιο χρέος και η εξακρίβωση των αιτιών του, οι όροι με τους οποίους έχει συναφθεί, καθώς και η χρήση των δανείων. Παράλληλα, η ΕΛΕ έρχεται να καλύψει το δημοκρατικό έλλειμμα που υπάρχει, καθώς οι λαοί που καλούνται να φέρουν σε πέρας το κόστος των προγραμμάτων της Ε.Ε., έχουν πλήρη έλλειψη ενημέρωσης, ενώ φιλοδοξεί να λειτουργήσει ως πρότυπο και για άλλες χώρες της ευρωζώνης
Μέλη της Πρωτοβουλιάς έδωσαν στη δημοσιότητα την έκκλησή της (βλ. παρακάτω το κείμενο) , την οποία υπογράφουν πάνω από 200 προσωπικότητες από την Ελλάδα και το εξωτερικό.
Απο τις προσωπικότητες από το εξωτερικό που υπογράφουν την εκκληση αναφέρουμε ενδεικτικά τους:
- N. Chomsky, καθηγητής MIT
- S. Amin, Οικονομολόγος
- T. Ali, συγγραφέας, εκδότης του New Left Review
- J. Batou, Καθηγητής διεθνούς σύγχρονης Ιστορίας, Λοζάνη
- T. Benn, πρ. Βουλευτής Εργατικού Κόμματος Αγγλία
- G. Dymski, Οικονομολόγος, Παν/μιο Kαλιφόρνια
- J. Sapir, Καθηγητής στο Οικονομικό Παν/μιο της Μόσχας
- S. Zizek, καθηγητής, Κοινωνιολόγος
- J. Machado, Καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας και Μακρο-οικονομικών, Βραζιλία
- M. Harnecker, Πολιτική Επιστήμονας, Κοινωνιολόγος
- G. Irvin, Οικονομολόγος
Από την Ελλάδα Βουλευτές, πολιτικοί, συνδικαλιστές, αγωνιστές του εργατικού κινήματος, οικονομολόγοι, συνταγματολόγοι, νομικοί, άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών, δήμαρχοι, δημοσιογράφοι, αγωνιστές των κινημάτων ενάντια στην ακρίβεια, του κινήματος των διοδίων, εκπρόσωποι επιτροπών γειτονιάς, αγωνιστές του αγροτικού κινήματος ζητούν να έλθουν στο φως οι όροι υπό τους οποίους έχουν συναφθεί τα δάνεια που εξαναγκάζεται να επωμιστεί η μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία, με επαχθή αντικοινωνικά και αντεργατικά μέτρα, μέσω των αλλεπάλληλων Μνημονίων που υπογράφει η κυβέρνηση με την Ε.Ε. και το ΔΝΤ
(Δείτε την πλήρη λίστα των υπογραφών στο τέλος του ρεπορτάζ)

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΥΠΟΥ: "ΒΑΣΙΚΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ Ο ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΛΑΪΚΟΣ ΤΗΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ"
Ειδικότερα, για το χαρακτήρα και τους στόχους της Πρωτοβουλίας τοποθετήθηκαν στη Συνέντευξη  οι :
Σοφία Σακοράφα (ανεξάρτητη βουλευτής),
Κώστας Λαπαβίτσας (καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας),
Παναγιώτης Λαφαζάνης (Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος ΣΥΡΙΖΑ),
Σπύρος Παπασπύρος (πρόεδρος ΑΔΕΔΥ),
Γιώργος Κατρούγκαλος (καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου),
Νάντια Βαλαβάνη (συγγραφέας),
Διονύσης Τσακνής (μουσικοσυνθέτης).
και Μανώλης Γλέζος 
Συντόνισε ο Λεωνίδας Βατικιώτης.
 
Στην κατάμεστη από κόσμο αίθουσα της ΕΣΗΕΑ οι “πρωτεργάτες” για τη συγκρότηση της Επιτροπής, στάθηκαν στη σημασία που έχει για τη χώρα και το μέλλον της η σύστασή της.
Επίσης τόνισαν ότι θα είναι ανεξάρτητη από τη Βουλή, τα κόμματα και τους κρατικούς μηχανισμούς, ενώ ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της θα είναι ο δημοκρατικός και λαϊκός της χαρακτήρας.
Παράλληλα ζήτησαν να της παραχωρηθεί το δικαίωμα να έχει πλήρη πρόσβαση στις συμβάσεις του δημοσίου χρέους τις 4 τελευταίες δεκαετίες, συμπεριλαμβανομένων των εκδόσεων ομολόγων, αλλά και διμερούς, πολυμερούς ή άλλης μορφής χρέους και κρατικών υποχρεώσεων. Στην πορεία των εργασιών και ανάλογα με τα αποτελέσματα η ΕΛΕ θα διαμορφώσει τις προτάσεις εκείνες ώστε να συνδράμει την Ελλάδα να λάβει όλα τα απαραίτητα μέτρα για να αντιμετωπίσει το βάρος του χρέους.
Σχετικά με το ζήτημα της στάσης πληρωμών, τα μέλη της Πρωτοβουλίας υπογράμμισαν ότι ο στόχος τους είναι η μελέτη σύνθεσης του χρέους και αυτό πέρα από τις ειδικότερες απόψεις που υπάρχουν σήμερα για την αντιμετώπισή του. Όσο προχωράει -και θα προχωρήσει γοργά η Επιτροπή- τόσο θα αποσαφηνίζονται αλλά και θα συζητούνται αποτελεσματικότερα τέτοια θέματα όπως η ανάγκη στάσης πληρωμών.

“Η ΕΛΕ θα συγκροτηθεί έτσι κι αλλιώς”

Η ανεξάρτητη βουλευτής Σ. Σακοράφα, υπογράμμισε ότι “είναι απόλυτα δημοκρατικό δικαίωμα του ελληνικού λαού να μάθει πως φτάσαμε ως εδώ”, ενώ πρόσθεσε ότι “δεν έχουμε αυταπάτες ότι η κυβέρνηση θα τη δεχθεί”. Παράλληλα σημείωσε ότι “η ΕΛΕ δεν έχει ημερομηνία λήξεως, αλλά είναι συνεχής και αδιαπραγμάτευτη”.
Ο Κ. Λαπαβίτσας, αναφέρθηκε στο περιεχόμενο και τους στόχους της Επιτροπής, ενώ υπογράμμισε για τον χαρακτήρα της ότι “θα είναι κινηματική διαδικασία, διαφορετική από τις επιτροπές της Βουλής, ανεξάρτητη από κόμματα, κρατικούς μηχανισμούς και Βουλή”.
 Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Π. Λαφαζάνης, στάθηκε στη σημασία του εγχειρήματος και τόνισε ότι “η πρωτοβουλία αυτή αποτελεί μια ιστορική στιγμή που μπορεί να ταράξει τα νερά και να ανοίξει νέους δρόμους”. Ταυτόχρονα επισήμανε ότι “η ΕΛΕ θα συγκροτηθεί έτσι κι αλλιώς”, καθώς όπως πρόσθεσε, “δεν εξαρτάται απ' την εκχώρηση θεσμικών αρμοδιοτήτων”. Ταυτόχρονα σημείωσε τις δημοκρατικές και κινηματικές διαδικασίες της Επιτροπής και συμπλήρωσε ότι “μπορεί να διαμορφώσει νέα δεδομένα για τη χώρα”.
Τον λόγο να πάρει, κάλεσαν οι ομιλητές, τον Μ. Γλέζο, ο οποίος τόνισε ότι “αν δεν θέλουμε τον ευνουχισμό του λαϊκού κινήματος, τότε είναι αναγκαία η μεταλλαξή της λαϊκής οργής σε τέτοιες πολιτικές κατευθύνσεις”. Παράλληλα κατέθεσε την πρόταση το χρέος να αποτελέσει βασικό θέμα σε ημερίδες των οικονομικών πανεπιστημίων της χώρας και κεντρικό ζήτημα στα συνδικάτα, τους δήμους κ.λπ..

''Ιστορικός ο χαρακτήρας της Επιτροπής''
Ο Σπ. Παπασπύρος, πρόεδρος της ΑΔΕΔΥ, είπε ότι “η πρωτοβουλία παίρνει ένα υψηλό, ιστορικό και κοινωνικό χαρακτήρα” και πως “αποτελεί μια ευρύτερη πρωτοβουλία ως δύναμη λύσης και εξόδου από την κρίση”. Επίσης ανέφερε πως “πρέπει να αντιμετωπίσει την υπόθεση χρέους σε εθνικό επίπεδο, αλλά έχει ευρύτερο ευρωπαϊκό και διεθνή χαρακτήρα”.

Ο Γ. Κατρούγκαλος, καθηγητής συνταγματικού δικαίου, σημείωσε τι προβλέπει το διεθνές δίκαιο σε περίπτωση που ένα κράτος αδυνατεί να εκπληρώσει τα χρέη του απέναντι στους δανειστές, ενώ την ίδια στιγμή πρέπει να διαθέσει τα απαραίτητα κονδύλια για κοινωνικές δαπάνες. Στην περίπτωση αυτή, είπε, ότι το κράτος έχει τη νόμιμη δυνατότητα να προχωρήσει σε στάση πληρωμών απέναντι στους δανειστές του.
Η συγγραφέας Ν. Βαλαβάνη, στάθηκε στη σημασία της γνώσης που όπως είπε “μπορεί να αποκτήσει εκρηκτική δυναμική”, ενώ ο μουσικοσυνθέτης Δ. Τσακνής, είπε ότι “η πρόταση της ΕΛΕ επαναφέρει τη μπάλα στο γήπεδο της πολιτικής”.
Τη συνέντευξη συντόνισε ο Λ. Βατικιώτης, ο οποίος ενημέρωσε πως η ΕΛΕ θα πραγματοποιήσει διεθνές συνέδριο τον Μάιο, εκδηλώσεις και αντίστοιχες επιτροπές στην υπόλοιπη χώρα.
Το “παρών” μεταξύ άλλων έδωσε ο Π. Κουρουμπλής, βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, ο Αλ. Φλαμπουράρης από τον ΣΥΝ, ο Ν. Παρασκευόπουλος από τους Οικολόγους Πρασίνους, εκπρόσωποι της πρωτοβουλίας Σπίθα, το Μέτωπο Α-Α, την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και την ΑΚΟΑ.

ΚΕΝΤΡΙΚΟΙ ΣΤΟΧΟΙ ΤΗΣ ΕΛΕ
Κεντρικός στόχος της ΕΛΕ είναι να εξακριβωθούν τα αίτια του δημόσιου χρέους, οι όροι με τους οποίους έχουν συναφθεί τα δάνεια και η χρήση τους . Βάσει των συμπερασμάτων που θα εξαχθούν, η ΕΛΕ θα κληθεί να διαμορφώσει προτάσεις για την αντιμετώπιση του χρέους, και του τμήματος εκείνου που θα αποδειχθεί παράνομο, μη νομιμοποιημένο ή απεχθές, και να διαπιστώσει ποιοι έχουν ευθύνες για τη σύναψη προβληματικών συμβάσεων χρέους.
Είναι γνωστό ότι η λειτουργία τέτοιων Επιτροπών σε άλλες χώρες κατέληξε στον εντοπισμό του λεγόμενου «απεχθούς» τμήματος του χρέους - στις πιο πρόσφατες περιπτώσεις, αυτό κυμάνθηκε από το μισό έως και τα τρία τέταρτα του συνολικού του ύψους -, στην άρνηση πληρωμής του και σε αντίστοιχο δραστικό «κούρεμα» μετά από διαπραγματεύσεις με τους δανειστές. Μέσω των ΕΛΕ ουσιαστικά δρομολογήθηκαν διαδικασίες για μια ριζική και ριζοσπαστική «αναδιάρθρωση» του χρέους με πρωτοβουλία όχι των δανειστών (ελεγχόμενη πτώχευση) αλλά των ίδιων των κυβερνήσεων των χωρών, επιτρέποντας σε χώρες που βρίσκονταν πεσμένες στα γόνατα να σηκωθούν όρθιες και στους εργαζόμενους τους να μπορούν ξανά να ελπίζουν και να αγωνίζονται για το μέλλον: Καθώς την πρωτοβουλία είχαν οι δανειοδοτημένοι, το «κούρεμα» δεν συνοδεύτηκε από μακρόχρονα προγράμματα λιτότητας.
O Ισημερινός (Εκουαδόρ) αρνήθηκε το 2008 την πληρωμή του «απεχθούς χρέους» (odious dept). Εθεσε το θέμα στον ΟΗΕ και αποφάσισε το «κούρεμα» του μεγαλύτερου μέρους ενώ το υπόλοιπο δέχτηκε να αποπληρωθεί με 10% των συναλλαγματικών εισπράξεων από εξαγωγές. Επίσης το 1953 η Γερμανία, με τη συμφωνία του Λονδίνου δέχτηκε να πληρώσει μόνο το 37,5% του χρέους της και η εξόφληση να γίνει επί ενός ποσοστού των εισπράξεων από εξαγωγές. Επίσης το 1936 η Ελλάδα αρνήθηκε επί Μεταξά (!!) την εξυπηρέτηση δανείου της βελγικής τράπεζας «Societe Commercial de Belgique» επικαλούμενη «τα συμφέροντα του ελληνικού λαού για τη διοίκηση, την οικονομική ζωή, την κατάσταση της υγείας και την εσωτερική και εξωτερική ασφάλεια της χώρας», σκεπτικό που αποδέχτηκε το «Διεθνές Δικαστήριο Διεθνούς Δικαίου» κά.!
Το ζητούμενο λοιπόν, πέραν του θεσμικού της ρόλου, είναι η Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου να αποκτήσει κινηματική δικτύωση μέσα στα κοινωνικά κινήματα (συνδικαλιστικές, επιστημονικές, κοινωνικές οργανώσεις) καθώς και σε κόμματα και οργανώσεις που ενστερνίζονται την ιδέα ουσιαστικού ελέγχου του χρέους και πρώτα απ' όλα της Αριστεράς. Για να τεκμηριωθεί, σην πλατύτερη δυνατή βάση, με ηθικά, νομικά και πολιτικά επιχειρήματα η ιδέα άρνησης πληρωμής του «επαχθούς/απεχθούς» χρέους, η μη αποδοχής του Μνημονίου και συνακόλουθων πολιτικών, η άρνηση υποθήκευσης μισθών και συντάξεων ως εγγύηση αποπληρωμής δημόσιου χρέους, άρνηση κατάργησης λαϊκής κυριαρχίας και η υποταγή του ελληνικού λαού στην «μπότα» του χρηματιστικού κεφαλαίου και των γαλλογερμανικών τραπεζιτών.
Από αυτήν την άποψη η ΕΛΕ, ως λαϊκοδημοκρατικός θεσμός, μπορεί να λειτουργήσει ως σημαντικός μοχλός ανατροπής των προπαγανδιστικών στερεότυπων κυβέρνησης και τρόϊκας, αποδόμησης του «μονόδρομου» των αλλεπάλληλων Μνημονίων, ενίσχυσης της αγωνιστικής παρέμβασης για εναλλακτική πολιτική προοδευτικής εξόδου από την κρίση, με συγκρότηση μιας ριζοσπαστικής-αριστερής κυβέρνησης που θα ανοίξει ελπιδοφόρους ορίζοντες στην ελληνική κοινωνία.

Υπογράψτε εδω για τη στήριξη της Πρωτοβουλίας για τη δημιουργία Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου επί του ελληνικού δημόσιου χρέους

Ακολουθεί η έκκληση της Πρωτοβουλίας:

ΕΚΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΛΟΓΙΣΤΙΚΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ
ΕΠΙ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΡΕΟΥΣ  

Οι υπογράφοντες πιστεύουμε ότι υπάρχει επιτακτική ανάγκη να δημιουργηθεί Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου (ΕΛΕ) η οποία θα εξετάσει το ελληνικό δημόσιο χρέος. Η τρέχουσα πολιτική της ΕΕ και του ΔΝΤ για την αντιμετώπιση του δημόσιου χρέους έχει επιφέρει μεγάλο κοινωνικό κόστος στην Ελλάδα. Κατά συνέπεια ο ελληνικός λαός έχει δημοκρατικό δικαίωμα να απαιτήσει πλήρη πληροφόρηση όσον αφορά το χρέος που είναι δημόσιο, ή εγγυημένο από το κράτος.
Ο σκοπός της ΕΛΕ θα είναι η εξακρίβωση των αιτίων του δημόσιου χρέους, των όρων με τους οποίους έχει συναφθεί, καθώς και της χρήσης των δανείων. Στη βάση των συμπερασμάτων της η ΕΛΕ θα διαμορφώσει κατάλληλες προτάσεις για την αντιμετώπιση του χρέους, συμπεριλαμβανομένου του χρέους που θα αποδειχθεί παράνομο, μη νομιμοποιημένο, ή απεχθές. Η επιδίωξη της ΕΛΕ θα είναι να συνδράμει την Ελλάδα ώστε να λάβει όλα τα απαραίτητα μέτρα για να αντιμετωπίσει το βάρος του χρέους. Η ΕΛΕ θα επιχειρήσει επίσης να διαπιστώσει ευθύνες για τις προβληματικές συμβάσεις χρέους.
Το δημόσιο και το ιδιωτικό χρέος βρίσκονται στην καρδιά της κρίσης της Ευρωζώνης. Η παγκόσμια κρίση που ξεκίνησε το 2007 πήρε τη μορφή κρίσης χρέους της περιφέρειας της Ευρωζώνης. Σύμφωνα με τον τελευταίο προϋπολογισμό, το ελληνικό δημόσιο χρέος αναμένεται να αυξηθεί από 299 δις ευρώ (ή 127% του ΑΕΠ) το 2009 σε 362 δις ευρώ (ή 159% του ΑΕΠ) το 2011. Η διόγκωση του δημόσιου χρέους επέτεινε τον κίνδυνο εθνικής χρεοκοπίας των περιφερειακών χωρών και αύξησε τις πιθανότητες τραπεζικής χρεοκοπίας στην Ευρώπη. Η ΕΕ, σε συμφωνία με εθνικές κυβερνήσεις, αντέδρασε υιοθετώντας προγράμματα διάσωσης που διευκολύνουν τον προσωρινό δανεισμό των κρατών της Ευρωζώνης και προστατεύουν τις τράπεζες. Αλλά τα μέτρα αυτά δεν κατάφεραν να καθησυχάσουν τις χρηματοπιστωτικές αγορές, με συνέπεια τα επιτόκια δανεισμού των περιφερειακών χωρών να συνεχίσουν να ανεβαίνουν. Επιπλέον, το αντίτιμο των προγραμμάτων ήταν η λιτότητα. Η Ελλάδα, η Ιρλανδία και άλλες χώρες αναγκάστηκαν να περικόψουν μισθούς και συντάξεις, να μειώσουν τις δημόσιες δαπάνες, να συρρικνώσουν τις παροχές πρόνοιας, να ιδιωτικοποιήσουν δημόσιες επιχειρήσεις και να απελευθερώσουν τις αγορές. Αναπόφευκτα θα υπάρξει και περαιτέρω κοινωνικό κόστος λόγω αύξησης της ανεργίας, χρεοκοπίας επιχειρήσεων και συρρίκνωσης της παραγωγής.
Η Ελλάδα βρέθηκε στο επίκεντρο των προγραμμάτων διάσωσης της ΕΕ, αλλά ο ελληνικός λαός έχει κρατηθεί στο σκοτάδι όσον αφορά τη σύνθεση και τους όρους του δημόσιου χρέους. Η έλλειψη ενημέρωσης συνιστά θεμελιώδη αποτυχία των δημοκρατικών διαδικασιών. Οι λαοί που καλούνται να φέρουν το κόστος των προγραμμάτων της ΕΕ έχουν δημοκρατικό δικαίωμα στην πλήρη πληροφόρηση.
Η ΕΛΕ μπορεί να συμβάλλει στην αναπλήρωση του δημοκρατικού αυτού ελλείμματος. Μπορεί επίσης να ενθαρρύνει τη συμμετοχή ευρύτερων κοινωνικών στρωμάτων στην ανάπτυξη κινημάτων για την αντιμετώπιση του δημόσιου χρέους. Η επιτροπή θα είναι διεθνής και θα αποτελείται από ορκωτούς λογιστές του χρέους και των δημόσιων οικονομικών, από νομικούς, οικονομολόγους, αντιπρόσωπους των εργατικών οργανώσεων και μέλη των οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών. Θα είναι ανεξάρτητη από τα πολιτικά κόμματα, αλλά δεν θα αποκλείει τη συμμετοχή πολιτικών, αρκεί να συμφωνούν με τους σκοπούς της. Η ΕΛΕ θα διασφαλίζει την ύπαρξη εξειδικευμένης γνώσης και θα εγγυάται τον δημοκρατικό έλεγχο καθώς και το υπόλογο όλων των εμπλεκομένων.
Για να επιτύχει το στόχο της η ΕΛΕ θα πρέπει να έχει πλήρη διαχρονική πρόσβαση στις συμβάσεις και εκδόσεις δημόσιου χρέους, συμπεριλαμβανομένων των εκδόσεων ομολόγων, αλλά και διμερούς, πολυμερούς, ή άλλης μορφής χρέους και κρατικών υποχρεώσεων. Θα πρέπει να έχει τις απαραίτητες αρμοδιότητες ώστε να θέτει στη διάθεσή της όλα τα έγγραφα που κρίνει απαραίτητα για να επιτελέσει το έργο της. Θα πρέπει επίσης να θεσμοθετηθούν πρόσφοροι τρόποι ώστε να μπορεί να καλεί προς εξέταση δημόσιους λειτουργούς, όπως και να ανοίγει, μετά από αιτιολογημένο αίτημά της και δικαστική συνδρομή, τραπεζικούς λογαριασμούς, ιδίως λογαριασμούς του δημοσίου σε ιδιωτικές τράπεζες και στην Τράπεζα της Ελλάδας. Θα πρέπει, τέλος, να διαθέτει επαρκές χρονικό διάστημα για να μελετήσει τις συμβάσεις και να εξαγάγει το πόρισμά της.
Η δημιουργία διεθνούς και ανεξάρτητης ΕΛΕ για το ελληνικό δημόσιο χρέος αποτελεί αναντίρρητη ανάγκη. Είναι επίσης δημοκρατική απαίτηση του ελληνικού λαού που σηκώνει το βάρος της κρίσης και θέλει να γνωρίζει τις αιτίες της. Από όλες τις απόψεις η ελληνική ΕΛΕ θα μπορούσε να λειτουργήσει ως πρότυπο και για άλλες χώρες της Ευρωζώνης.
Υπογράφουν, από Ελλάδα, οι:
1. Αγγελάκας Γιάννης, μουσικοσυνθέτης
2. Αγγελόπουλος Βένιος, πανεπιστημιακός
3. Αλαβάνος Αλέκος, πρώην μέλος Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου
4. Αλεβίζου Ελπίδα, μέλος κινημάτων πόλης, κίνημα Δεν πληρώνω
5. Αλιμπράντης Νικήτας, καθηγητής Πανεπιστημίου Στρασβούργου και ΔΠΘ
6.Ανδρεάδης Γιάγκος, πανεπιστημιακός
7. Αρέστης Γιώργος, μέλος κινήματος «Δεν πληρώνω στα διόδια»
8. Αστρινάκη Ράνια, πανεπιστημιακός
9.Βαλαβάνη Νάντια, συγγραφέας
10. Βαρδάνης Μιχάλης, αντιστράτηγος ε.α. , πρώην πρόεδρος Συλλόγου Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων Αντίστασης ‘67-’74 (ΣΦΕΑ)
11. Βασιλείου Δημήτρης, διδάκτωρ Οικονομικών Επιστημών
12. Βατικιώτης Λεωνίδας, οικονομολόγος, δημοσιογράφος
13. Βεργόπουλος Κώστας, οικονομολόγος, πανεπιστημιακός
14. Βιλιάρδος Βασίλης, οικονομολόγος
15. Γαβρίλης Γιώργος, μέλος διοίκησης ΓΣΕΕ
16. Γαλάνης Νίκος, μηχανικός
17. Γέρου Κάτια, ηθοποιός
18. Γεωργακάκη Ροδή, αντιδήμαρχος Ελληνικού – Αργυρούπολης
19. Γκανής Βάιος, πρόεδρος Διαδημοτικού Αγροτικού Συλλόγου Βόρειας Φθιώτιδας
20. Γκλέτσος Απόστολος, δήμαρχος Στυλίδας
21. Γκότσης Ηρακλής, δήμαρχος Νέας Ιωνίας
22. Γλέζος Μανόλης
23. Δεκλερής Μιχάλης, πρώην αντιπρόεδρος ΣτΕ
24. Δελαστίκ Γιώργος, δημοσιογράφος
25. Δημητρίου Αλίντα, σκηνοθέτης
26. Δημητρίου Σωτήρης, ανθρωπολόγος
27. Δούκα Μάρω, συγγραφέας
28. Δουράκης Γιώργος, επικ. Καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας.
29. Θανασέκος Γιάννης, πανεπιστημιακός
30. Θεοδωρόπουλος Γιώργος, συντονιστής επιτροπών Ακρίβεια Στοπ
31. Θεωνάς Γιάννης, πρώην γενικός γραμματέας ΓΣΕΕ
32. Ιωακείμογλου Ηλίας, οικονομολόγος,
33. Ιωάννου Γιάννης, συνθέτης
34. Καζάκος Άρης, καθηγητής Εργατικού Δικαίου
35. Κάμμερ Ρενέ, διευθύντρια χορογράφος του ΚΘΒΕ, διευθύντρια και πρώτη χορεύτρια Μπαλέτου Αθηνών, πρώην σολίστ της Όπερας της Βόννης
36. Καρακώστα Εύη, μηχανικός
37. Καλομοίρης Γρηγόρης, συνδικαλιστής, εκπαιδευτικός
38. Καμπιτάκης Κώστας, γεωπόνος, πρόεδρος ΓΕΩΤΕΕ Κρήτης
39. Καμπούρης Δημήτρης, πρόεδρος Πανελλήνιας Ένωσης Κτηνοτρόφων
40. Καπάταης Χρήστος, μηχανικός
41. Καρυστιάνη Ιωάννα, συγγραφέας
42. Κασιμάτης Γιώργος, ομότιμος καθηγητής Νομικής, ακαδημαϊκός
43. Κατζουράκης Κυριάκος, εικαστικός, πανεπιστημιακός
44. Κατρούγκαλος Γιώργος, καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου
45. Κατωμερής Γιάννης, σκηνοθέτης
46. Κιμπουρόπουλος Γιάννης, δημοσιογράφος
47. Κιτίδη Κατερίνα, δημοσιογράφος
48. Κοροβέσης Περικλής, πρώην βουλευτής
49. Κορτζίδης Χρίστος, δήμαρχος Ελληνικού – Αργυρούπολης
50. Κοσμάς Πέτρος, οικονομολόγος, πανεπιστημιακός
51. Κουζής Γιάννης, νομικός πανεπιστημιακός
52. Κούνεβα Κωνσταντίνα, συνδικαλίστρια
53. Κωνσταντακόπουλος Δημήτρης, δημοσιογράφος, συγγραφέας
54. Λαφαζάνης Παναγιώτης, βουλευτής
55. Λίτσης Μωυσής, δημοσιογράφος
56. Μαριάς Νότης, αναπληρωτής καθηγητής Θεσμών ΕΕ
57. Μαντάς Παναγιώτης, ιατρός
58. Μαρκέτος Σπύρος, επ. καθηγητής Ιστορίας Ιδεών, τμ. Πολ. Επιστημών ΑΠΘ
59. Μητραλιάς Γιώργος, ακτιβιστής
60. Μουζάλας Γιάννης, εκπρόσωπος των Γιατρών του Κόσμου
61. Μπαλασόπουλος Θεμιστοκλής, συνδικαλιστής, πρόεδρος ΠΟΕ – ΟΤΑ
62. Μπαλτάς Αριστείδης, πανεπιστημιακός
63. Μπιτσάκης Ευτύχης, πανεπιστημιακός
64. Νικολόπουλος Σταμάτης, πρόεδρος Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ενώσεων Συντακτών (ΠΟΕΣΥ)
65. Νταβανέλος Αντώνης, γενικός γραμματέας ΔΣ ΕΣΗΕΑ
66. Παναγιωτόπουλος Χρίστος, συνδικαλιστής
67. Παπαδημητρίου Μάνια, ηθοποιός
68. Παπακωνσταντίνου Πέτρος, δημοσιογράφος
69. Παπαπέτρος Γιώργος, οικονομολόγος
70. Παπασπύρου Σπύρος, συνδικαλιστής, πρόεδρος ΑΔΕΔΥ
71. Παρασκευόπουλος Γιάννης, οικονομολόγος
72. Πατρικίου Έλενα, ιστορικός, σκηνοθέτρια
73. Πετραλιάς Νίκος, ομότιμος καθηγητής Πανεπιστημίου Αθήνας
74. Πισσίας Βαγγέλης, Δρ. Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων
75. Πολίτη Τζίνα, πανεπιστημιακός
76. Πορτάλιου Ελένη, καθηγήτρια ΕΜΠ, δημοτική σύμβουλος Αθήνας
77. Ρηγοπούλου Πέπη, πανεπιστημιακός
78. Ρομπόλης Σάββας, πανεπιστημιακός, εργατολόγος
79. Ρόζεμπεργκ Θεόφιλος, παν/μιακός, πρ. πρόεδρος Γιατρών του Κόσμου
80. Σακελλαρόπουλος Σπύρος, πανεπιστημιακός
81. Σακοράφα Σοφία, βουλευτής
82. Σεβαστάκης Δημήτρης, ζωγράφος καθηγητής ΕΜΠ
83. Σεβαστάκης Νίκος, αν. καθηγητής τμήματος Πολιτικών Επιστημών ΑΠΘ
84. Σπανού Δέσποινα, συνδικαλίστρια, μέλος διοίκησης ΑΔΕΔΥ
85. Σταυρόπουλος Στάθης, σκιτσογράφος
86. Στραβελάκης Νίκος, οικονομολόγος
87. Στρατούλης Δημήτρης, αντιπρόεδρος ΙΝΕ ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ
88. Τασιάκος Χρίστος, μέλος Συν. Αντιπροσώπων Οικονομικού Επιμελητηρίου
89. Τόλιος Γιάννης, οικονομολόγος, ερευνητής
90. Τομπάζος Σταύρος, οικονομολόγος, πανεπιστημιακός
91. Τραυλός – Τζανετάτος Δημήτρης, καθηγητής Εργατικού Δικαίου
92. Τσακαλώτος Ευκλείδης, καθηγητής Πανεπιστημίου Αθήνας
93. Τσακνής Διονύσης, μουσικοσυνθέτης
94. Τσακνιάς Δήμος, δικηγόρος
95. Φίλιος Φίλιππος, δήμαρχος Ιωαννίνων
96. Φιλίππου Πέτρος, δήμαρχος Σαρωνικού
97. Χαραλαμπίδης Μιχάλης, πολιτικός
98. Χατζηστεφάνου Άρης, δημοσιογράφος
99. Χατζόπουλος Στάθης, νομικός
100.Χρυσόγονος Κώστας, καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου, Τμ. Νομικής ΑΠΘ
Και από το εξωτερικό οι:  
1. A.Acosta, Ex-Ministro de Energía y Minas (Ecuador), Ex-Presidente de la Asamblea Constituyente, Economista, profesor universitario
2. M. Aggelidis, Member of Local Parliament Nordrhein-Westfalen, DIE LINKE
3. T.Ali, Author, editor New Left Review
4. N. Álvarez, Economist, Researcher at Universidad Complutense de Madrid.
5. S.Amin, Economist, Third World Forum, Dakar
6. P. Arestis, Economist, University of Cambridge and University of the Basque Country
7. H. Arias, Miembro de Comisión auditoria deuda Ecuador
8. I.Atack, International Peace Studies, Irish School of Ecumenics, Trinity College Dublin
9. J. Barredo, Economist, Researcher at Universidad del País Vasco and Université de Grenoble
10. J. Baker, Associate Professor of Equality Studies and Head of School of Social Justice, University College Dublin
11. J.Batou, Professeur d'Histoire Internationale Contemporaine, Université de Lausanne
12. T.Benn, ex-Member of Parliament, Labour Party, UK
13. L. Bisky, Member of European Parliament, DIE LINKE, Germany, President of the GUE/NGL
14. R. Blackburn, Professor of Sociology, University of Essex
15. L. Buendía, Economist, Researcher at Universidad Complutense de Madrid.
16. M. Canese, Vice-Ministre des Mines, Paraguay
17. J. Castro Caldas, Economist, Centre for Social Studies, Portugal
18. C.P. Chandrashekhar, Professor of Economics, Jawaharlal Nehru University, New Delhi
19. F. Chesnais, Economist, Professeur Émérite de l'Université Paris-Nord
20. N. Chomsky, Institute Professor (retired), MIT
21. N. Chountis, Member of European Parliament, SYRIZA, Greece, GUE/NGL
22. A.Cibils, Economist, Universidad Nacional de General Sarmiento, Argentina
23. T.Coutrot, Economist, president of ATTAC France
24. J. Crotty, Economist, Emeritus Professor and Sheridan Scholar, UMASS Amherst
25. J.M. Dolivo, Député, Vaud, Suisse
26. D. De Jong, Member of European Parliament , GUE/NGL, The Netherlands
27. D.Derwin, executive member, Dublin Council of Trade Unions
28. C.Douzinas, Pro-Vice Master, Director, Birkbeck Institute for the Humanities
29. G. Duménil, Economist, ex-Directeur de Recherches au Centre National de la Recherche Scientifique, Paris X, Nanterre
30. C.Durand, Economist, Université Paris 13
31. G. Dymski, Economist, University of California, Riverside
32. M. Ebel, Députée, Neuchâtel, Suisse
33. G. Epstein, Professor of Economics and Co-Director, Political Economy Research Institute (PERI), UMASS, Amherst
34. M. L. Fattorelli, Auditor, member of the audit commission of Ecuador, coordinator of Citizen Debt in Brazil
35. B.Fine, Economist, School of Oriental and African Studies
36. D.K. Foley, Leo Model Professor, New School for Social Research, External Professor, Santa Fe Institute Department of Economics
37. P. Franchet, Inspector of Taxes, France; CADTM
38. A.Garzón, Economist, Researcher at Universidad Pablo Olavide de Sevilla
39. L.German, Coalition of Resistance, Britain
40. S. George, PhD, writer, Board President of the Transnational Institute
41. J.Généreux, Economist, member of the Secretariat of the Left Party France
42. J. Ghosh, Professor of Economics, Jawaharlal Nehru University, New Delhi
43. C.Gobin, Maître de recherche Université Libre Bruxelles
44. P. Gonzalez, Casanova Ex-rector Universidad Nacional Autónoma de México, Mexico
45. C.O'Grada, Professor, School of Economics, University College Dublin
46. J. Gusmão, Member of Parliament, BLOCCO DE ESQUERDA, Portugal
47. T. Hadjigeorgiou, Member of European Parliament, AKEL, Cyprus
48. D.J. Halliday, former United Nations Assistant Secretary-General
49. M. Harnecker, Sociologist, political scientist, author
50. J.M. Harribey, Economist, Université Bordeaux IV, ex-president of ATTAC
51. J. Hanlon, Visiting Senior Fellow, LSE and Open University
52. A.Hunko, Member of German Parliament, DIE LINKE, Member of the Parliamentary Assembly of the Council of Europe
53. M. Husson, Economist, researcher at Institut d'Etudes Economiques et Sociales
54. G. Irvin, Economist, Professorial Research Fellow, School of Oriental and African Studies
55. S. Jacquemont, CADTM
56. E.Jeffers, Economist, Université Paris VIII
57. R.Kammer, Professeur de danse classique, ex soliste à l'Opéra de Bonn, première danseuse et directrice du ballet d'Athènes
58. S. N. Keifman, Profesor Titular Regular de Economía Universidad de Buenos Aires
59. F.Keoghan, General President, Technical, Engineering and Electrical Union (TEEU)
60. P.Khalfa, Coprésident de la fondation Copernic, France
61. P.Kirby, Director, Institute for the Study of Knowledge in Society (ISKS); Professor of International Politics and Public Policy, Department of Politics and Public Administration; Member, Governing Authority, University of Limerick
62. J. Klute, Member of European Parliament, DIE LINKE, Germany
63. S.Kouvelakis, Political Scientist, King's College, University of London
64. J. Kregel, Economist, Senior Scholar at the Levy Economics Institute of Bard College
65. J.Lambert, Member of European Parliament, Green Party, UK
66. C.Lapavitsas, Economist, School of Oriental and African Studies
67. N. Lawson, Compass, UK.
68. M. Lebowitz, Economist, Professor Emeritus, Simon Fraser University
69. K.Loach, Film Director
70. K.Lynch, Professor of Equality Studies, University College Dublin
71. J. Machado, Professor of Political Economy and Macroeconomics at PUC-Sao Paulo, Brasil
72. G.Massiah, Economist, AITEC (Association Internationale de Techniciens et Chercheurs) Paris
73. C.Marichal, Historian, El Colegio de México
74. P.Marlière, Professor of French Studies, UCL, University of London
75. J.P. Mateo, Researcher, Universidad Complutense de Madrid
76. B. Medialdea, Economist, Professor at Universidad de Valladolid
77. J.-L.Mélenchon, Member of the French Senate, President of the Left Party (Parti de Gauche) of France
78. W. Meyer, Member of European Parliament, IZQUIERDA UNIDA, Spain
79. R. Molero, Economist, Researcher at Universidad Complutense de Madrid
80. J.Nikonoff, Economist, Université de Paris 8, ex-président ATTAC
81. O. Onaran, Economist, Middlesex University
82. C. O'Neill, Community Activist, Kilbarrack Community Development Programme, Dublin
83. S. O'Riain, Professor, Head of Department of Sociology, National University of Ireland, Maynooth
84. F. O'Toole, author and journalist
85. R. Pagani, Ex-Maire de Genève
86. P. Paez, ex-Ministro de Economía de Ecuador
87. P. Patnaik, Economist, ex-Professor at the Centre for Economic Studies and Planning, Jawaharlal Nehru University, New Delhi
88. M.J. Paz, Economist, Professor at Universidad Complutense de Madrid.
89. D. Plihon, Economist, membre du conseil scientifique d'Attac France
90. R. Pollin, Economist, Political Economy Research Institute, UMASS Amherst
91. M. Portas, Member of European Parliament, BLOCCO DE ESQUERDA, GUE/NGL, Portugal
92. A.Puyana, Professor of Economics, senior researcher at Facultad Latinoamericana de Ciencias Sociales (FLACSO), México
93. K.Raffer, Department of Economics, University of Vienna, Austria
94. M. Ransdorf, Member of European Parliament, KSCM, Czech Republic
95. J. Reis, Economist, Director of the Economics Faculty, Coimbra University, Portugal
96. S.Resnick, Economist, UMASS Amherst
97. J. Rodrigues, Economist, Centre for Social Studies, Portugal
98. H.Ruiz Diaz Balbuena, Docteur en Droit, Ministre Conseiller de la Présidence du Paraguay pour les Relations Internationales
99. C. Samary, Economist, Université Paris-Dauphine et Institut d'Etudes Européennes, Paris 8
100. A.Sanabria, Economist, Researcher at Universidad Complutense de Madrid
101. J.Sapir, Directeur d'étude à l'Ecole des Hautes Études en Sciences Sociales et Professeur associé à la Moscow School of Economics (MSE-MGU)
102. M.Sawyer, Economist, Leeds University Business School
103. J.Saxe-Fernández, Profesor/Investigador Facultad de Ciencias Políticas y Sociales, Universidad Nacional Autónoma de México
104. S. Skaperdas, Economist, University of California, Irvine
105. E.Stockhammer, Professor of Economics, Kingston University
106. D.Suvin, Fellow of the Royal Society of Canada, Professor Emeritus, McGill University
107. E.Toussaint, PhD Political Science, Liege University, President CADTM (Belgium)
108. P.Vanek, Secrétaire de solidaritéS, ancien député national suisse
109. I.Valente, Member of the Brazilian parliament, PSOL, initiator of the parliamentary commission to investigate debt
110. N.Villalba, Membre du Conseil Juridique international de la pPésidence de la République du Paraguay
111. J. Weeks, Economist, Professor Emeritus, School of Oriental and African Studies
112. M.Weisbrot, Economist, Co-Director of the Center for Economic and Policy Research, Washington DC
113. R. Wolff, Visiting Professor, New School University, New York City
114. J. Ziegler, Vice-President of the Advisory Committee of the UN Council of Human Rights
115. G.Zimmer, Member of European Parliament, DIE LINKE, Germany
116. S.Zizek, Institute for Social Studies, Ljubljana
ΠΗΓΗ: http://www.iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=2543:2011-03-03-14-44-23&catid=83:aristera&Itemid=200